Σε «επιδημία» τείνουν να εξελιχθούν οι ποινικές και αστικές διώξεις μηχανικών του Δημοσίου, με αποτέλεσμα να περνούν περισσότερο χρόνο στις Δικαστικές αίθουσες, παρά στις Υπηρεσίες τους, οι οποίες απαξιώνονται.
Γιατί όμως διώκονται για μέσα και πόρους, που κατανέμονται όχι βάσει επιστημονικών ή τεχνικών κριτηρίων, αλλά πολιτικών, αφού οι αιρετοί αποφασίζουν κάθε φορά πως και που θα διατεθούν;
Είναι γεγονός ότι οι γερασμένες και ασυντήρητες υφιστάμενες υποδομές (δίκτυα, δρόμοι, γέφυρες, κτίρια) βρίσκονται σε οριακό σημείο. Αν συμπεριλάβουμε και την παντελή έλλειψη κεντρικού σχεδιασμού για επιπτώσεις από φυσικές καταστροφές κυριολεκτικά ζούμε από τύχη!
Ο μηχανικός διώκεται για κάθε «λακκούβα», αλλά η Υπηρεσία του παραμένει στο απυρόβλητο κι ας μην έχει ο ίδιος την ευθύνη για την έγκριση της δαπάνης αποκατάστασης.
Και κάπως έτσι, με τη δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια τους, οι Μηχανικοί καταλήγουν στα δικαστήρια να απολογούνται για λάθη άλλων, εν προκειμένω Υπηρεσίων, να πληρώνουν δικηγόρους γιατί οι νομικές υπηρεσίες του «εργοδότη» δημόσιου φορέα είναι επιβαρυμένες με άλλες υποθέσεις και να προσπαθούν να εξηγήσουν τα ανεξήγητα σε ανθρώπους, που δεν γνωρίζουν, ούτε έχουν τεχνικές γνώσεις.
Την ίδια στιγμή υπάρχουν Επιτροπές, που παίρνουν σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή μας και έχουν το «ακαταδίωκτο» για ενέργειές τους και την ψήφο τους. Ο νοών νοείτω…
Η ελληνική πραγματικότητα επιφυλάσσει κι άλλα παράδοξα: Για παράδειγμα, στην πλειονότητα των έργων υπάρχει μεγάλο χάσμα μεταξύ μελέτης και κατασκευής. Οι εργασίες και οι ποσότητες δεν βασίζονται, απαραίτητα, σε σχέδια, αλλά στον διαθέσιμο προϋπολογισμό πριν την έγκριση της μελέτης, μερικές φορές πριν καν αυτή εκπονηθεί!
Με μπακαλίστικη λογική, με πρόσχημα να μην χαθούν τα λεφτά, με παζάρια, κοστολογείται ένα έργο 5 εκατ. €, αλλά το Υπουργείο δίνει 3 εκατ. €, τα οποία ή τα παίρνεις ή τα χάνεις Εντελώς επιστημονικά δηλαδή!
Και στη μέση πάντα ο μηχανικός, που φέρει την ευθύνη και υπογράφει για διοικητικές πράξεις στο πλαίσιο υπηρεσιακών του καθηκόντων: πρωτόκολλα παραλαβής εργασιών, λογαριασμούς έργων – μελετών, πράξεις κατακύρωσης διαγωνισμών, επιβλέψεις κ.λπ.
Το υπουργείο Περιβάλλοντος πετά στην κερκίδα την μπάλα, την οποία έχουν χάσει οι μηχανικοί με την… υποπερίπτωση της περίπτωσης της παραγράφου του νόμου, όπως τροποποιήθηκε με την περίπτωση τάδε και την προσθήκη της περίπτωσης!
Τα Συμβούλια Αρχιτεκτονικής δεν ξέρουν τι ελέγχουν, αν πρέπει θέματα -που ενώ είναι εκτός αρμοδιότητάς τους κάποιος «σοφός» νομοθέτης τα αφήνει να αιωρούνται- τα τηλέφωνα παίρνουν φωτιά: «Πώς το κάνετε εσείς εκεί; Εμείς το κάνουμε έτσι εδώ …» και το «γαϊτανάκι» της τρέλας συνεχίζεται!
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλες αυτές οι πράξεις αφορούν ελέγχους με επιπτώσεις στο περιβάλλον, στο δημόσιο συμφέρον, στην ασφάλεια υποδομών και στο δημόσιο χρήμα. Γι’ αυτό τον λόγο οι μηχανικοί ελέγχονται, ποινικά και πειθαρχικά.
Την ίδια ώρα η υποστελέχωση Υπηρεσιών Δόμησης, με ταυτόχρονη αύξηση αρμοδιοτήτων τους, έχει προκαλέσει έμφραγμα στην αγορά. Τώρα, με αφορμή πλήθος αιτήσεων ακύρωσης οικοδομικών αδειών από το Διοικητικό Εφετείο ή το ΣτΕ, δημιουργείται κλίμα φόβου, που οδηγεί σε άρνηση χορήγησης οικοδομικών αδειών.
Λογικά ή όχι, μέσα σε αυτό το κλίμα εκφοβισμού, οι μηχανικοί επικαλούμενοι είτε επικείμενη αλλαγή στις διατάξεις, είτε αποφάσεις δικαστηρίων που αφορούν διατάξεις που δεν έχουν κριθεί αντισυνταγματικές από το ΣτΕ, αρνούνται να προχωρήσουν τις διαδικασίες.
Κι ενώ η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα οι πολίτες αγανακτούν, οι ιδιώτες Μηχανικοί βρίσκονται σε σύγχυση για την ορθότητα μελετών τους, οι υπάλληλοι των ΥΔΟΜ και των γνωμοδοτικών οργάνων σε απόγνωση.
Ταυτόχρονα ιδιοκτησίες βρίσκονται στον «αέρα», χωρίς να μπορούν να αξιοποιηθούν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην οικονομική ανάπτυξη και την επενδυτική δραστηριότητα.
Υποστελέχωση, παράλληλα καθήκοντα, πολιτικός εκφοβισμός, δαιδαλώδης νομοθεσία.
