Τοπικά

“Έφυγε” ο Καθηγητής, Σωκράτης Νίκας- Το αποχαιρετιστήριο του Χαρ. Μπονάνου

Γράφτηκε από westcity team
 
 
 
 

Έφυγε χθες από τη ζωή ο Πατρινός Θεολόγος και πρώην σχολικός σύμβουλος Σωκράτης Νίκας.

Γενιές Πατρινών τον είχαν καθηγητή σε πολλά σχολεία της Πάτρας. Ο ίδιος ήταν κοντά στα παιδιά και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον για το μάθημα των Θρησκευτικών, ενώ πραγματοποιούσε ομιλίες – διαλέξεις του για θέματα Θεολογίας. Παράλληλα, είχε ασχοληθεί και με τη συγγραφή θεολογικών βιβλίων, όπως «Από την αγάπη έως στην αιωνιότητα», «Παιδικό Συναξάρι», «Γάμος», «Βάπτιση», «Θεία Ευχαριστία», κ.ά.

Με τη σύζυγό του Ευτυχία, συνταξιούχο τραπεζικό υπάλληλο απέκτησαν τρία παιδιά την Ευαγγελία, τον Μιλτιάδη (ηθοποιό- σκηνοθέτη) και τον Στέφανο. Η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 3 μ.μ. από τον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέα Εγλυκάδος και η ταφή του θα γίνει στο Κοιμητήριο Εγλυκάδος.

Το αποχαιρετιστήριο του Χαράλαμπου Μπονάνου

Ο αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας Χαράλαμπος Μπονάνος έγραψε “Έφυγε ο καθηγητής μας ο Σωκρατης Νικάς
Ένας εμπνευσμένος άνθρωπος που έλυνε στο Γ λύκειο τις απορίες , τις μεταφυσικές ανησυχίες  της εφηβικής μας ηλικίας
Δεν ήταν ο θεολόγος του πίστευε και μη έρευνα , ήταν ο πνευματικός καθοδηγητής που σου έδειχνε τα μονοπάτια της επίπονης αναζήτησης της γνώσης.
Ξεχώριζε για το ήθος του , τον λόγο του που σε καθήλωνε να παρακολουθήσεις το μάθημα του , σε μια τάξη που αμφισβητούσε κάθε έτοιμη γραφή
Είχε την παιδεία και την πληρότητα να ανταπεξέλθει σε ένα σύνολο εφήβων που δεν συγχωρούσε την ημιμάθεια , σε ένα σύνολο εκπαιδευομένων που δεν περίμεναν από τις σελίδες να υποταχθούν , αλλά αναζητούσαν την μαγεία της αφήγησης , που ο δάσκαλος μας την κατείχε
Άνοιξε ένα μεγάλο παράθυρο αναμνήσεων ο θάνατος του μιας άλλης εποχής που στην τάξη μας κυριαρχούσε ο σεβασμός στον καθηγητή , που η αμφισβήτηση είχε πνευματικό υπόβαθρο και όχι προσβλητική τακτική για τον διδάσκοντα
Ο καθηγητής μας έφυγε με την πλήρη αποσκευή των αξιών της ζωής και με την αγαπη μας που την κατέκτησε με την αξιοπρέπεια του από τα μαθητικά μας χρονια.
Κέρδισε δίκαια την αναγνώριση της κοινωνίας , γιατί ο λόγος του ήταν αληθινός , ήταν σεμνός και όχι αυτάρεσκος , ήταν ο πολίτης που πρόσθεσε στην μικρή μας κοινωνία χωρίς να αφαιρέσει τίποτα”.