Παρέμβαση για το θέμα του προϋπολογισμού του Δήμου Δυτικής Αχαΐας και του ισολογισμού έκανε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Παναγιώτης Κουνάβης, καταγγέλλοντας μεταξύ άλλων “φάμπρικα ένδικων μέσων” με αφορμή και τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν φθάσει στο Δήμο.
Στην παρέμβασή του, αναφέρει “Ο προϋπολογισμός του Δήμου συντάσσεται κάθε έτος. Εγγράφονται σε αυτόν οι προβλέψεις, κωδικοποιημένα για κάθε οικονομική δραστηριότητα του Δήμου.Οι υπηρεσίες του Δήμου με βάση τα έσοδα που είχαν την προηγούμενη χρονιά συντάσσουν τις προβλέψεις τους για το νέο έτος. Για κάθε τι που γίνεται, θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη και μέχρι την υλοποίησή του,υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία. Πρόβλεψη υπάρχει και για τις δαπάνες των δικαστικών απαιτήσεων από τρίτους έναντι του Δήμου. Πώς όμως μια Δημοτική αρχή μπορεί να παρακάμψει όλες αυτές τις διαδικασίες;
Πώς μπορεί να υλοποιήσει “άλλες ανάγκες”, ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις ημετέρων; Απλά, υπερκοστολογεί τα υλικά και τις υπηρεσίες που προβλέπονται από τον προϋπολογισμό και άνετα κάτι που θα κόστιζε πολύ λιγότερο, ανατίθεται ή γίνεται η προμήθεια με απ ευθείας ανάθεση και με μια μόνο προσφορά, με πολύ περισσότερα χρήματα.
Πρώτη μέθοδος για να φτιάξεις εκλογική πελατεία με τα χρήματα των δημοτών.
Κάποια στιγμή εμφανίζεται κάποιος τρίτος και ισχυρίζεται πως ο Δήμος του οφείλει ένα πόσο. Έχει κόψει ένα τιμολόγιο βρίσκει και μια βεβαίωση από έναν αιρετό ή υπάρχει και μαρτυρία όταν εκδικάζει την υπόθεση και κάνει το ποσό αυτό απαιτητό. Τα ποσά αυτά πληρώνονται αφού ο Δήμος έχει παραιτηθεί από την υπόθεση και την αφήνει να τελεσιδικίσει.
Έτσι, στήνεται μια άλλη φάμπρικα ενδίκων μέσων αυτή τη φορά, πλην εκείνης των υπερκοστολογίσεων και των υπερτιμολογήσεων, όπου πληρώνονται αυτές οι “εργασίες” ή “προμήθειες” κατά μεγάλο ποσοστό (Γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί κάποιος να προσφύγει στη δικαιοσύνη έχοντας θεμελιωμένες και πραγματικές απαιτήσεις, όμως αυτές οι περιπτώσεις είναι λίγες). Οι περισσότερες είναι “δουλειές” που δεν είχαν προβλεφθεί και καμία υπηρεσία δεν τις έχει προβλέψει. Είναι όλα αυτά που ακούτε για την δήθεν έκτακτη ανάγκη (αν αθροίσουμε τις ημέρες της δήθεν έκτακτης ανάγκης που αποτυπώνονται στα δικόγραφα, μάλλον θα πρόκειται για το Big Bang)!!
Με αυτόν τον τρόπο, απορροφώνται όλα τα ποσά που έχουν προβλεφθεί στον προϋπολογισμό για δικαστικά έξοδα. Όταν τα ποσά αυτά έχουν καλυφθεί, στις τροποποιήσεις του προϋπολογισμού, ποσά που προβλέπονται για πραγματικές ανάγκες των δημοτών μεταφέρονται στον κωδικό που προβλέπεται να καλύψει τα δικαστικά έξοδα. Έτσι αρχίζουν στον Δήμο να μην υπάρχουν χρήματα για λάμπες, για κάδους, για στοιχειώδη και αναγκαία έργα, για κοινωνική πολιτική.
Δεύτερη μέθοδος για να φτιάξεις εκλογική πελατεία, αδιαφορώντας αν καταστρέφεται οικονομικά ο Δήμος.
Αυτά, σε μια χώρα που ζει κάτω από καθεστώς επιτήρησης, που το βιοτικό της επίπεδο έπεσε 30%,όπου θα γίνονταν εξορθολογισμός των διαδικασιών στη λήψη αποφάσεων,που θα έκοβε μαχαίρι όλες αυτές τις “κακές” συνήθειες που στοιχίζουν στην καθημερινή ζωή, όλων μας.
Όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται σε προϋπολογισμούς, ισολογισμούς, απολογισμούς και ισοσκελίζονται για να μπορεί κάθε δημοτική αρχή να καμαρώνει ότι αφήνει και “κομπόδεμα” ή “πουγκί” ή ότι άλλο θέλετε.
Όμορφος κόσμος, ηθικά και πολιτικά πλασμένος, που εκτροχιάζει προϋπολογισμούς και χρεοκοπεί δήμους στην πράξη.
Αυτά για να σταματήσουν, δεν φτάνει να καταγγέλλονται μόνο, χρειάζεται να πάνε διαφορετικά τα πράγματα. Θέλει σεβασμό και στην τελευταία δεκάρα του πολίτη. Χρειάζεται μια πολιτική που με διαφάνεια θα διαχειρίζεται τα πάντα, θα ιεραρχεί και θα διεκδικεί. Γιατί όσο και σωστή διαχείριση να γίνει, χρειάζονται και ποσά που η κάθε κυβέρνηση δεν δίνει στους Δήμους και αυτά τα ποσά πρέπει να διεκδικηθούν.
Το Δημοτικό συμβούλιο δεν είναι ούτε αίθουσα δικαστηρίου για να δικάσει, ούτε λογιστικό γραφείο, είναι πολιτικό όργανο που πρέπει να παίρνει πολιτικές αποφάσεις. Και τις πολιτικές του αποφάσεις, πρέπει να τις υλοποιεί μια Δημοτική αρχή που σέβεται τον τόπο και τους πολίτες του. Που λογοδοτεί, ακούει και διεκδικεί.
Διαφορετικά θα ακούτε για πουγκί (που δεν βρέθηκε όμως ποτέ), για πλωτά ταξί, για φωτοβολταϊκά που ποτέ δεν λειτούργησαν, για πνευματικά κέντρα που ποτέ δεν έγιναν και όλα τα παραμύθια της Χαλιμάς μαζί…
*υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για “να σωθεί ο τόπος” ,πολλοί αμείλικτοι αριθμοί, αλλά αυτά, εν ευθέτω χρόνω!”.
