Την επιστολή υπογράφει ο Μιχάλης Σάμαρης, 100 ετών
Τη δική της απάντηση, στην Κυβέρνηση που φέρνει σύντομα νομοθετική ρύθμιση για τα Σαμαρέικα, αλλά και στην αντίθεση της Οικολογικής Κίνησης Πάτρας που αναφέρεται σε παραχώρηση γης στους καταπατητές της έναντι μικροποσών, δίνει η οικογένεια Σάμαρη με επιστολή που υπογράφει ο Μιχάλης Σάμαρης, 100 ετών σήμερα, ιδοκτήτης χωραφιού.
Οταν του είπαν ότι ο Τσίπρας θα φέρει νόμο για να εξαγοράσει το χωράφι που έχει από τον πατέρα του, είπε: «Ακου λέει,να πληρώσω το δικό μου χωράφι» και εξηγεί ότι όσα χρόνια ζει δεν έχει ούτε ένα πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής και το δασαρχείο βρήκε ένα χώρο 270τ.μ με από τούφα αλυγαριές που είχε κόψει πριν 40 χρόνια, το εγκατέλειψε και τώρα είναι δάσος.
«Εμένα, που οι δασικοί χάρτες, βρήκαν όλο το χωράφι μου καθαρό και το 1945 και τώρα, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί μου το κήρυξαν αναδασωτέο. Μου είπαν ότι ανακάλυψαν πυρκαγιές του 1911 και 1927, για τις οποίες γνωρίζω καλά ότι δεν σχετίζονταν με το χωράφι μου.Το 1960 οι καλόγεροι, όταν έχασαν τα προσωρινά μέτρα για να μας διώξουν, μας έβαλαν για σύνορα με το δάσος, τσιμεντένια ορόσημα, κλείνοντας μέσα 745 στρ. Σαμαραίικα χωράφια. Δεν έχω βγει μια σπιθαμή έξω. Τη γη μου την έχω χρυσοπληρώσει, από τότε στα δικαστήρια με αυτούς που ήθελαν να με διώξουν ή να τους πληρώνω με το ζόρι φόρο καλογερικό» υποστηρίζει και συνεχίζει κ. Σάμαρης.
«Ο παππούλης μου είχε τουφεκιστεί από επιστάτες και κουμπουροφόρους του βασιλιά, που ήθελε κι αυτός να μας διώξει και μου λένε να τα ξαναπληρώσω τώρα. Αυτό είναι το ευχαριστώ για τα μερόνυχτα που ξαγρύπνησα και λαυροκάηκα στη φωτιά και με είχαν τσάμπα δασοφύλακα και πυροφύλακα σ όλη μου τη ζωή» προσθέτει με παράπονο.
Απαντώντας στην ΟΙΚΙΠΑ, αντελήφθη πως κάτι οικολόγοι του λένε να εξαφανιστεί από προσώπου γης, να εγκαταλείψει τον τόπο και το τσαντίρι που γεννήθηκε, μεγάλωσε, έκανε παιδιά και γέρασε, για να πάει πού;
«Ούτε κακούργος να ήμουν. Καταπατητή κι εγκληματία με λένε. Με τόση λύσσα και κακία δεν μου είχαν συμπεριφερθεί ούτε καλογέροι ούτε παλληκαράδες του Βασιλιά. Μου λένε να γκρεμίσω το σπίτι μου εμένα, που έφυγα από αυτό μόνο την περίοδο της Κατοχής, όταν μ’ έδιωξαν οι Γερμανοί και ναρκοθέτησαν την περιοχή. Το μίσος που έχουν σε μας που φάγαμε τη ζωή μας στο δάσος, παρέα με τσακάλια και αλεπούδες, λέω Θεούλη μου πού με πέταξες;» μονολογεί και καταλήγει:
«Εγώ ζωντανός δεν φεύγω πάλι από τον τόπο μου.Τι στο διάλο, κατοχή έχουμε; Εχω δώσει εντολή από εκεί να με βγάλουνε…»!
Πηγή : Πελλοπόννησσος
