Προ περίπου δυο εβδομάδων, έγινε γνωστό διά στόματος του υπουργού υποδομών ότι το αίτημα της Νότιας Χάραξης στο νέο δρόμο Πατρών Πύργου απορρίπτεται.
Κάνει αίσθηση βέβαια ότι ο κ. Σπίρτζης επέλεξε να μην ενημερώσει τους Αχαιούς πολίτες για τη συγκεκριμένη εξέλιξη στο Αναπτυξιακό Περιφερειακό Συνέδριο στη Πάτρα όπου και παρευρέθη αλλά τρεις μέρες αργότερα και επί την ευκαιρία απάντησης σε ερώτηση του βουλευτή Ηλείας κ. Κουτσούκου σχετικά με το έργο.
Η επίσημη αιτιολογία είναι ότι η εναλλακτική χάραξη θα κόστιζε 90 εκ. ευρώ παραπάνω σύμφωνα με μελέτη που ποτέ κανείς δεν είδε, καθώς και επίσης θα προκαλούσε και την καθυστέρηση του έργου. Αυτό συνδέεται με μια γενικότερη απαξίωση αλλά και εμπαιγμό προς το αίτημα και τους φορείς διεκδίκησης της νότιας χάραξης, καθώς ο κ. Σπίρτζης και η κυβέρνηση όχι μόνο έδειξαν απραξία για ένα αίτημα του οποίο είναι γνώστες για σχεδόν τρία χρόνια από το Μάρτιο του 2015, αλλά αθέτησαν και την υπόσχεση τους να παραδώσουν με καταληκτική ημερομηνία το Σεπτέμβριο του 2016, μελέτη για την αλλαγή της χάραξης.
Ας εξετάσουμε όμως ποιος έχασε και ποιος κέρδισε από την απόρριψη της νότιας χάραξης. Με τη διατήρηση της παρούσας χάραξης, σιγουρεύεται και η δημιουργία διοδίων μεταξύ Πάτρας και Κάτω Αχαΐας, στη νέα εθνική οδό, ενώ σύμφωνα με μετρήσεις το 60% της κίνησης στη Πατρών Πύργου καταγράφεται στο ίδιο κομμάτι Πάτρα – Αχαγιά. Η δημιουργία νέας χάραξης και η τοποθέτηση σταθμού διοδίων στο νέο κομμάτι θα σήμαινε οτι το 60% των χρηστών της Πατρών Πύργου δε θα πλήρωνε διόδια, κάτι που θα αντιστοιχούσε σε τεράστια χασούρα για την Ολυμπία Οδό Α.Ε. Αντιθέτως, με τη διατήρηση της υπάρχουσας χάραξης, η Ολυμπία Οδός Α.Ε. βγαίνει ο μεγάλος κερδισμένος.
Από την άλλη πλευρά, τα θύματα της απόρριψης του αιτήματος είναι πολλαπλά. Πρώτα απ’όλα, οι κάτοικοι των οικισμών μεταξύ Πάτρας και Αχαγιάς που θα πρέπει να υποστούν τη δραματική αύξηση της κίνησης και των ατυχημάτων στη παλαιά εθνική οδό, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό οδηγών θα επιλέγει τη παλαιά εθνική οδό προς αποφυγή των διοδίων. Οι υπόλοιποι οδηγοί που κινούνται καθημερινά μεταξύ Πάτρας και Αχαγιάς θα πρέπει να προσθέσουν ένα παραπάνω έξοδο στον είδη επιβαρυμένο οικογενειακό προϋπολογισμό. Στο ίδιο πλαίσιο, η οικιστική ζώνη θα υποβαθμιστεί σε τεράστιο βαθμό καθώς απο τη μία θα τριχοτομηθεί και θα συμπιεστεί σε μια στενή λωρίδα γης και από την άλλη, η κατασκευή αλλά και το ίδιο το έργο θα προκαλέσουν καταστροφή του φυσικού κάλους της, ενώ αμφιλεγόμενη πλέον γίνεται και η επέκταση του προαστιακού μέχρι την Αχαγιά. Επίσης, χάνεται η ευκαιρία ανάπτυξης που θα έδινε η απευθείας σύνδεση της ΒΙ.ΠΕ. με το νέο αυτοκινητόδρομο, για την διευκόλυνση της μεταφοράς ανθρώπων, αγαθών και πρώτων υλών. Έτσι λοιπόν, ο μεγάλος χαμένος είναι όλοι εκείνοι για τους οποίους υποτίθεται ότι γίνεται πάνω απ’ όλα το έργο και θα έπρεπε να είναι η πρώτη προτεραιότητα μίας “προοδευτικής” κυβέρνησης.
Η αντίδραση των τοπικών παραγόντων στις αναγγελίες του υπουργού ήταν επιεικώς κατώτερη των περιστάσεων, αν εξαιρέσουμε τις παρεμβάσεις πολιτών και δημοτικών συμβούλων κυρίως της ελάσσονος αντιπολίτευσης στους δήμους Πατρέων και Δυτικής Αχαΐας οι οποίοι έχουν δείξει συνέπεια στη διεκδίκηση της αλλαγής χάραξης, ανεξαιρέτως κυβερνλοτνως κόμματος. Τη μεγαλύτερη απογοήτευση προκαλούν οι Αχαΐοι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος οι οποίοι μέχρι και τον Ιανουάριο 2015 συμμετείχαν ενεργά και δυναμικά στην επιτροπή της νότια χάραξης αλλά μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία γίνανε άφαντοι απο οποιαδήποτε διαδικασία, συνέλευση και παρέμβαση ενώ δε χρησιμοποίησαν στο ελάχιστο το ρόλο τους προκειμένου να προστατέψουν τα συμφέροντα της τοπικής κοινωνίας.
Τουλάχιστον περίεργη μπορεί να χαρακτηριστεί και η σιωπή του δημάρχου κ. Πελετίδη, ο οποίος όχι μόνο δεν αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο θέμα κατά την ομιλία του στο αναπτυξιακό συνέδριο όταν είχε την ευκαιρία να θέσει το πρωθυπουργό και τον υπουργό προ των ευθηνών τους αλλά και μετά τις δηλώσεις του υπουργού δεν προέβη σε καμία ανακοίνωση ή σχόλιο. Θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό, ειδικά από τον κ. Πελετίδη και τη παράταξή του οι οποίοι έχουν χαρακτηρίσει το ζήτημα της νότιας χάραξης “αιτία πολέμου”, ενώ τον Οκτώβριο του 2017, οι ίδιοι είχαν καλέσει σε συνεδρίαση για το συντονισμό των κινήσεων διεκδίκησης στα Βραχναίικα.
Σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε μόνο οι πράξεις έχουν σημασία. Και εδώ έρχεται το ερώτημα αν μπορεί να γίνει κάτι έστω και την ύστατη στιγμή. Η απάντηση είναι πως Ναι Η δημοτική αρχή της Πάτρας και της Δυτικής Αχαΐας μπορούν να κάνουν δικαστική προσφυγή προκειμένου να διεκδικήσουν την αλλαγή της χάραξης ή ακόμα και να προσφύγουν στα αρμόδια όργανα της ΕΕ. Το κόστος της δικαστικής προσφυγής είχε υπολογιστεί περίπου στα 20,000 ευρώ, ποσό το οποίο δεν ξεπερνά τις οικονομικές των δύο δήμων, ειδικά όταν πρόκειται για ένα τόσο μεγάλο ζήτημα, άμα σκεφτεί κανείς ότι η λαική πανύγηρις της Τσικνοπέμπτης με το Γιώργο Βελισσάρη στοίχησε 10,000 ευρώ, ενώ ο ίδιος ο τραγουδιστής κόστισε 6,000 ευρώ. Στο χέρι τους είναι..
Άρθρο Φοίβος Σκληβανιώτης Μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης MSc , πρώτη δημοσίευση εφημερίδα Πελοπόννησος
