Άρθρο της Βασιλίνας Νικολοπούλου – Τελειόφοιτη Τμήματος Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Πατρών
Αγκαλιάζω την διαφορετικότητα !!! Μίας και ζούμε λοιπόν σε μια τέτοια εποχή που τα προβλήματα, μας έχουν κατακλύσει και η ζωή μας βαδίζει σε έναν δρόμο τόσο περίεργο όσο και δύσκολο να τον ακολουθήσεις , ας ασχοληθούμε με ένα από τα ζητήματα που θεωρείται φλέγον.
Οι άνθρωποι λοιπόν τη σήμερον ημέρα στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από τα δικά τους προβλήματα στρέφονται σε ρατσιστικά σχόλια και αντιδράσεις απέναντι σε αδύναμους άλλα και σε διαφορετικούς ανθρώπους.
Η έννοια του ρατσισμού
Γενικότερα, η έννοια του ρατσισμού έχει τις ρίζες της αιώνες πριν. Συγκεκριμένα, μπορούμε να δούμε σε βάθος χρόνων πολλές “μορφές” ρατσισμού και ρατσιστικής βίας που έχουν προβληματίσει και ευαισθητοποιήσει αρκετούς ανθρώπους.
Ας θυμηθούμε ένα από αυτά που ακόμα και σήμερα ειναι μια ανοιχτή πληγή και ένα θέμα συζήτησης για όλους εμάς. Η γενοκτονία τον Ποντίων , η βίαια αυτή πράξη που οδήγησε σε θάνατο 353.000 ψυχών. Στις 19 Μάη 1919 εκδηλώθηκε η βίαιη αυτή πράξη που έπληξε έναν εκλεκτό λαό του Ελληνισμού. Βέβαια πρόκειται για μια από τις πολλές βίαιες ρατσιστικές συμπεριφορές που οδήγησαν σε καταστροφή για να τις παραθέσουμε όμως όλες θα πρέπει να καταναλώσουμε πολύ μελάνη και άπλετο χρόνο.
Αξίζει να αναφερθεί πως στις σύγχρονες αναζητήσεις η τυπική θεωρία του φυλετικού ρατσισμού (race prejudice) καταγράφεται στο πολυθρύλητο έργο του Ζοζεφ Αρθρουρ “Essai sur l’inegalite des races humaines’ (Δοκίμιο επί της ανισότητας των ανθρώπινων φυλών 1853).
Η δικής μας Πραγματικότητα
Ας επανέλθουμε όμως στο δικό μας κόσμο, στη δική μας πραγματικότητα. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι αυτο που οδηγεί όλους εμάς σε ρατσιστικές συμπεριφορές, ποιος κατά βάση είναι ο λόγος που μας ωθεί να λέμε και να ξαναλέμε όλοι μας την φράση “εγώ δεν είμαι ρατσιστής/ρια αλλά”..;
Αν θέλετε την άποψη μου η έννοια αυτή εν δυνάμει υπάρχει σε όλους, το θέμα όμως τίθεται στο αν εμείς επιλέγουμε να την καλλιεργήσουμε ή να την αφήσουμε να “κοιμάται”. Καθημερινά προβαίνουμε σε επιθετικές συμπεριφορές απέναντι σε άλλους ανθρώπους (όχι απαραίτητα αδύναμους) για να ικανοποιήσουμε το δικό μας εγώ, για να νιώσουμε εμείς καλά. Ακόμα και ένα βλέμμα σε ένα άτομο με διαφορετικό ντύσιμο – στυλ από εμάς μπορεί να χαρακτηριστεί ως ρατσιστική συμπεριφορά .
Τα προαναφερθέντα βέβαια κατατάσσονται σε κάποιες ποιο σύγχρονες μορφές ρατσισμού που πολλές φορές εμείς οι ίδιοι δεν τις αναγνωρίζουμε καν. Αυτό που θέλω να επιτύχω στο σημείο αυτό είναι να “ξύσω” τις πληγές όλων που ανεξαρτήτως ηλικίας, εργασιακής κατάστασης και εκπαίδευσης έχουν βρεθεί επανειλημμένα στη θέση τόσο του θύτη όσο και του θύματος.
Σε όλους μας έχει συμβεί
Μην το σκέφτεσαι δεν ειναι ανάγκη σε όλους μας συνέβη κάποτε να πέσουμε θύμα ρατσισμού για το ντύσιμο μας, την ομιλία μας, το περπάτημα μας και απλά χαμηλώσαμε τα μάτια. Σκέψου (αν θέλεις βέβαια) γιατί να φέρεις στη θέση αυτή που κάποτε σε πλήγωσε κάποιον άλλον…; Βέβαια στην εποχή που ζούμε λίγο μας νοιάζει το πως νοιώθουν οι άλλοι και ίσως αυτο φταίει που καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι μεταξύ μας αλλά και αντιμέτωποι με τόσα προβλήματα.
Ρατσισμός και όχι εγωισμός
Εφόσον αναφέρομαι στην καθημερινότητά και στον ρατσισμό που ίπταται στην ατμόσφαιρα νιώθω την ανάγκη να ανοίξω το θέμα του εγωισμού που ήδη έγινε αναφορά προηγουμένως. Εγωισμός στην περίπτωση αυτή θεωρείται η προσπάθεια ικανοποίησης της δίκης μας προσωπικότητας υποβιβάζοντας τους συνανθρώπους μας.
Σε μια σύντομη ανάλυση, έχουμε δει πως όλοι μας προβαίνουμε συχνά στην προβολή του ΕΓΩ μας προσπαθώντας να κατακερματίσουμε τους γύρω μας, να “ανέβουμε” εμείς σαν οντότητες και να γεμίσουμε το κενό μας. Αυτό το ονομάζω ρατσισμό και όχι εγωισμό!
Η προσέγγιση της κοινωνίας
Το πολυσυζητημένο αυτο φαινόμενο το γνωρίζουμε από τα πρώτα μας βήματα και το έχουμε βιώσει όλοι. Πέρα όμως από τα μικρά καθημερινά γεγονότα ας δούμε λίγο τι συμβαίνει και στο σύνολο της κοινωνίας.
Όλοι γνωρίζουμε τον Αμιρ λίγο πολύ. Ναι στο πιτσιρικάκι αυτο αναφέρομαι που δέχεται επιθέσεις καθημερινά από όλους εμάς τους “τέλειους” . Πως επιτρέπουμε να διαδραματίζεται μπροστά μας μια τέτοια παρωδία. Εμείς; Οι μορφωμένοι, οι πεπαιδευμένοι πολίτες.
Δες άνθρωπε μου την χώρα σου που γκρεμίζεται και άσε τις ψυχούλες αυτές να φάνε ένα κομματι ψωμί. Όχι δεν θα σου αλλάξω μυαλά , απλά αφού η κακία και ο εγωισμός; σου σε πνίγει , διοχέτευσε τον εκεί που πρέπει. Σε εκείνους αναφέρομαι που σε έφτασαν εδώ πολιτικούς και μη στα μελανά σημεία της ιστορίας σου. Εκεί βάλε και εσύ λίγο από το δικό σου μελάνι, βγες στους δρόμους και διαμαρτυρήσου. Για αυτά που σε καίνε όχι για τον Αμιρ που θα σήκωνε την σημαία σου. Για τους άλλους που την σπιλώνουν κάθε μέρα !
Αντί επιλόγου
Φρόντισε λοιπόν φίλε άνθρωπε , να ξυρίζεις καθημερινά το μουστάκι του φασίστα και του εγωιστή που φυτρώνει μέσα σου, πλύνε την κουκούλα του ρουφιάνου που διψά να στείλει τις ζωές στο περιθώριο. Πέταξε τις πέτρες που κρύβεις στην τσέπες σου γιατί βαραίνουν την ψυχή σου. Επικεντρώσου στην καρδιά της ζωής , στο δικαίωμα που έχουν όλοι να αναπνέουν ελεύθεροι και να μιλάνε !
