Άρθρο του Ναυάρχου ε.α Γ.Καραμαλίκη επίτιμου Α/ΓΕΝ.
Τον Δεκέμβριο του 2010 στην Μ. Ανατολή και στην Β. Αφρική εκδηλώθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις ή και εξεγέρσεις ακόμη κατά των κυβερνώντων. Κοινό γνώρισμα όλων αυτών των εκδηλώσεων, υπήρξε η μαζική συμμετοχή, οι συγκεντρώσεις, οι απεργίες, οι πορείες και η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, για την οργάνωση, επικοινωνία και ενημέρωση του κόσμου.
Αντίστοιχες εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν και στην Ελλάδα από τον Μάιο του 2011,λόγω των μέτρων που είχε εξαγγείλει η τότε κυβέρνηση. Τότε ακριβώς άρχισε να ξετυλίγεται μεθοδικά, το νέο αντιπολιτευτικό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Βεβαίως ο παραλληλισμός των δύο καταστάσεων φαντάζει άστοχος, αλλά έχουν ως κοινό σημείο, την απαίτηση ανατροπής του παλαιού συστήματος, παρά τις υφιστάμενες διαφορές τους.
Η Αραβική Άνοιξη πέτυχε τελικά την ανατροπή πολλών απολυταρχικών καθεστώτων, προσπαθώντας να εγκαταστήσει δυτικού τύπου δημοκρατίες, όχι πάντα με επιτυχία, με αποτέλεσμα σε πολλές χώρες να υπάρξει αναρχία, ακυβερνησία, εμφύλιες συρράξεις και να δημιουργηθεί έτσι ένα απίστευτο κύμα μετανάστευσης προς την Ευρώπη.
Στην Ελλάδα ήρθε η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, με κύρια όπλα τον ριζοσπαστικό, αντιμνημονιακό λόγο και τις υποσχέσεις για επανάκτηση της χαμένης κοινωνικής αξιοπρέπειας αλλά και των χαμένων οικονομικών, εργασιακών και άλλων κεκτημένων.
Συμπερασματικά η αλλαγή στα Αραβικά κράτη δεν φαίνεται να απέδωσε τα αναμενόμενα, ενώ στην Ελλάδα η ελπίδα αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα για να ανθίσει.
Ας ελπίσουμε ότι στην περίπτωσή μας η ιστορία θα γραφτεί με έναν ευτυχέστερο τρόπο για μας.
