Το συγκεκριμένο πρότζεκτ δεν περιλάμβανε κάποιου είδους βασανιστική δίαιτα, όπως αυτές που είχα συνηθίσει να κάνω παλεύοντας τόσα χρόνια με το ζήτημα του βάρους μου, που ανέκαθεν υπερέβαινε τα όρια του κανονικού. Ήταν μια προσπάθεια να αποκτήσω ένα σώμα υγιές, μέσα στο πλαίσιο των αναλογιών με τις οποίες γεννήθηκα, το οποίο θα ήταν πρώτα απ’ όλα ερωτεύσιμο και ελκυστικό στα δικά μου μάτια. Αυτή τη φορά δεν θα ξεκινούσα μια πορεία με σκοπό να μοιάσω, ας πούμε, στην Αλέξα Τσανγκ. Την καινούρια χρονιά θα ξεκινούσα μια πορεία προς την καλύτερη εκδοχή της Θέτιδας.
Έτσι, η γυμναστική και το μαγείρεμα μπήκαν δυναμικά στο πρόγραμμά μου, όπως και η υπόσχεση στον εαυτό μου ότι δεν θα καταπιεζόμουν ούτε για μια στιγμή. Αν είχα λιγούρα για σοκολατάκι, θα υπέκυπτα σε αυτήν· αν είχα μια πρόσκληση για φαγητό, θα πήγαινα και θα έτρωγα κανονικά. Θα το απολάμβανα όλο αυτό και δεν θα υπέβαλλα τον εαυτό μου σε αυτοκαταστροφικές στερήσεις, αλλά ούτε θα τα παρατούσα, όπως έκανα συνήθως. Κι ας μου έπαιρνε λίγο χρόνο παραπάνω για να δω αποτελέσματα. Στην τελική, δεν βιαζόμουν.
Μέσα στον χρόνο που μας πέρασε, το πιο ευχάριστο δεν ήταν τα νούμερα στο παντελόνι μου, που άρχισαν να μειώνονται. Δεν ήταν ούτε η αποκάλυψη ότι η γυμναστική πραγματικά σου φτιάχνει τη διάθεση τις ημέρες που σέρνεσαι πριν ή μετά το γραφείο. Δεν ήταν καν το γεγονός ότι το να φροντίζεις το σώμα σου με αυτόν τον τρόπο σε βάζει σε μια διαδικασία γενικότερου υγιεινού τρόπου ζωής, σύμφωνα με τον οποίο αισθάνεσαι την ανάγκη να κοιμάσαι καλά, να μην ξενυχτάς χωρίς λόγο, να πίνεις και να καπνίζεις λιγότερο (το τελευταίο καθόλου).
Το πιο ευχάριστο δεν ήταν ούτε αυτός ο ξαφνικός ενθουσιασμός που σε πιάνει μόλις αρχίζει να αλλάζει το σώμα σου και που θέλεις να ντυθείς ωραία, να φτιάξεις τα μαλλιά σου, να φλερτάρεις και να γιορτάσεις κατά κάποιον τρόπο τον καινούριο σου εαυτό. Ήταν η διαπίστωση ότι δεν ήμουν μόνη μου σε όλο αυτό. Και κυρίως η αίσθηση ότι το πώς αντιμετωπίζουμε το σώμα μας και τη σχέση μαζί του κάπως φαίνεται ότι έχει αρχίσει να αλλάζει τελευταία.
Όταν ξεκινάς μια αντίστοιχη διαδικασία, δεν μπορείς παρά να κλικάρεις πάνω σε οποιοδήποτε κείμενο περιλαμβάνει τις φράσεις «body image» ή «plus size». Και δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσεις πως –τουλάχιστον στη θεωρία– υπάρχει μια σαφής τάση προς το να συμφιλιωθούμε με τις αναλογίες μας, όποιες κι αν είναι αυτές (τυχαία το γράφω άλλωστε αυτό το κείμενο;). Στο ίντερνετ πάντως μπορείς να διαβάσεις πάρα πολλές λέξεις σχετικά με το πόσο σημαντικό είναι να αγαπάς τον εαυτό σου. Mάλιστα μπορεί και να έχεις βαρεθεί να μελετάς σχετικά άρθρα, αλλά αυτό που κατά τη γνώμη μου στέλνει ένα από τα πιο δυνατά online μηνύματα είναι οι φωτογραφίες κάτω από το hashtag #healthyisthenewskinny στο Instagram.
Όλα ξεκίνησαν από τον ομώνυμο λογαριασμό (@healthyisthenewskinny) πίσω από τον οποίο βρίσκεται η Κέιτι Γουίλκοξ, που εργαζόταν κάποτε ως plus size μοντέλο. Όταν αποφάσισε όμως η ίδια να χάσει κάποια κιλά ώστε να αισθάνεται πιο υγιής, ανακάλυψε ότι μέσα σε μια βιομηχανία όπου εξυμνούνται είτε οι υπερβολικές καμπύλες είτε το φοβερά αδύνατο πρότυπο δεν υπήρχε χώρος για τα υγιή, κανονικά κορίτσια. Έτσι, μαζί με τον σύζυγό της ξεκίνησε την καμπάνια «Healthy is The New Skinny», με σκοπό να προσφέρει μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση στον κόσμο της ομορφιάς και της μόδας.
ΟΚ, όπως μπορείς να φανταστείς, η ίδια η Κέιτι δεν είναι μια καθημερινή κοπέλα, αφού είναι συγκλονιστικά όμορφη. Πιο συγκλονιστικό όμως από την ίδια της την εικόνα είναι το πώς έχει καταφέρει μέσα από την προσπάθεια που κάνει η ίδια με το σώμα της να εμπνεύσει γυναίκες απ’ όλο τον κόσμο να βάλουν στη ζωή τους τη γυμναστική και να αποκτήσουν έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, χωρίς να φτάνουν στα άκρα και χωρίς να στερούνται το καλό φαγητό. Αρκεί να πατήσεις πάνω στο αντίστοιχο hashtag για να δεις κορίτσια με εντελώς διαφορετικές αναλογίες, αδύνατες αλλά και πιο γεμάτες, με σώματα που απέχουν πολύ από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ως «ιδανικό», να κάνουν η καθεμιά τη δική της προσπάθεια και να δείχνουν πραγματικά χαρούμενες με την αλλαγή που βλέπουν στον εαυτό τους. Αν και δεν συμφωνώ πάντα με την Κέιτι, το αποτέλεσμα της καμπάνιας της σου φτιάχνει, στ’ αλήθεια, τη διάθεση.
Βλέπεις, υπάρχει κάτι το απελευθερωτικό στα selfies όλων αυτών των γυναικών. Κάτι που σου ψιθυρίζει ότι δεν υπάρχει λόγος να αποκτήσεις ένα σώμα που θα σε κάνει χαρούμενη τρώγοντας μόνο ένα γιαούρτι και τρία μήλα όπως έκανε η μαμά σου (ΟΚ, η δικιά μου μαμά). Κάτι που σε ξεσηκώνει να θυμηθείς την αίσθηση του να ξεπερνάς τα όριά σου, κάνοντας μια άσκηση στο μονόζυγο που θεωρούσες αδύνατη ως τώρα. Κάτι που σου λέει ότι δεν ζούμε πια στην εποχή όπου όλες πρέπει, ντε και καλά, να μοιάζουμε στην Κέιτ Μος ή στη Σοφία Λόρεν για να θεωρούμαστε όμορφες. Υπάρχει κάτι σε όλες αυτές τις φωτογραφίες που μου λέει ότι οι πιο ελκυστικές γυναίκες δεν είναι τα μοντέλα που βλέπουμε στα editorials μόδας, αλλά εκείνες που φροντίζουν και απολαμβάνουν τον εαυτό τους και το σώμα τους. Μια ματιά θα σε πείσει.
5 πράγματα που μου έμαθε το πρότζεκτ #kormi2014
1. Ότι βοηθάει πολύ όταν βρίσκεται σε αντίστοιχη πορεία και μια αγαπημένη σου φίλη (γεια σου, Κατερίνα).
2. Ότι υπάρχει κάτι που λέγεται «η ευφορία του δρομέα», που σε κάνει να νομίζεις ότι θα κλάψεις από ευτυχία πάνω στον διάδρομο. Τρελό, αλλά συμβαίνει στ’ αλήθεια.
3. Ότι το τρέξιμο στον δρόμο είναι πιο δύσκολο από αυτό που κάνεις πάνω στον διάδρομο.
4. Ότι μπορεί να μη σου κάνει ένα τζιν που σου έκανε στα ίδια κιλά όταν ήσουν πιο μικρή, γιατί apparently αλλάζουν οι λιποαποθήκες του σώματος όσο μεγαλώνεις (ή κάτι τέτοιο).
5. Ότι σε πλημμυρίζει φοβερή χαρά όταν κάποιοι χρησιμοποιούν το hashtag σου στο Instagram.