Άρθρο της Σοφίας Καυκοπούλου
Στην αρχή μιας σχέσης, όπως είναι φυσικό, ξεκινάς με την καλύτερη προοπτική. Στην πορεία όμως βλέπεις ότι κάτι στραβώνει στη σχέση σου. Τί κάνεις τότε; Προσπαθείς ή παραδίδεις τα όπλα και φεύγεις; Και τελικά ποιος είναι πιο γενναίος; Αυτός που μένει και παλεύει ή αυτός που ποδοπατά τα ίδια του τα συναισθήματα και φεύγει; Ποια θα ήταν η σωστή συμβουλή; Ο καθένας θα κάνει ότι ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του, αναλόγως με τις συνθήκες, με τις εμπειρίες του και αυτό που ονομάζουμε timing. Είναι άτιμο το timing, γιατί προκαθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ίδια τη σχέση.
Το ερώτημα παραμένει και σίγουρα η τετριμμένη απάντηση ‘’κάνε ό, τι λέει η καρδιά σου’’ δεν βοηθά όταν προσπαθείς να βρεις μια λύση, ανάμεσα σε δύο που φαντάζουν σα βουνά. Αλλά δεν υπάρχει και ουσιαστική απάντηση, γιατί «ό, τι ξέρει ο νοικοκύρης δεν το ξέρει ο κόσμος όλος». Άρα, αν ακούσεις την γνώμη κάποιου, τί θα κερδίσεις από το να μεταθέσεις την ευθύνη σε τρίτο πρόσωπο ή ακόμη να μετανοιώσεις τελικά;; Φτάνει μόνο να δεις τα πράγματα από όλες τις οπτικές.
Και όλα τα πράγματα έχουν οπτικές γωνίες. Είναι δειλός αυτός που μένει γιατί δεν μπορεί να αντιπαλέψει τα συναισθήματα του ή ταυτόχρονα γενναίος γιατί επιμένει ως προς αυτό που θέλει; Είναι δειλός εκείνος που φεύγει γιατί εγκαταλείπει τη μάχη ή ταυτόχρονα γενναίος γιατί έχει το σθένος να επιβληθεί στον εαυτό του; Προσπάθησε να αποστασιοποιηθείς λοιπόν, να δεις το θέμα με γυαλιά και χωρίς, να το δεις με φως και σκοτάδι, να το δεις από όλες τις πλευρές.
Και τότε, ναι. Κάνε ό, τι λέει η καρδιά σου.
