Ένα μήνυμα με απολογιστικό, αλλά και ευχαριστήριο χαρακτήρα σε ολους όσοι δίπλα του, με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων ενασχόλησης με την Τοπική Αυτοδιοίκηση ανάρτησε ο πρώην Δήμαρχος, Διονύσης Γκοτσούλιας, αναφέροντας:
“Κλείσαμε τέλος Αυγούστου τριάντα ολόκληρα χρόνια, μίας πολυκύμαντης πορείας ενασχόλησης με τα κοινά.
Ανάμεικτα συναισθήματα είναι αυτά που με διακατέχουν και είναι φυσικά πολυποίκιλα.
Η εμπλοκή μου με την τοπική αυτοδιοίκηση υπήρξε δική μου συνειδητή επιλογή και δεν ήταν προϊόν ουτε τυχαίο, ούτε προϊόν πίεσης, αλλά μία εσωτερική παρόρμηση να προσφέρω στον τόπο που μεγάλωσα, έκανα οικογένεια, και θα παραμείνω έως το τέλος της ζωής μου.
Έδωσα όσες δυνάμεις σωματικά και ψυχικά διέθετα προκειμένου μέσα από τις αρχές και τις αξίες πού πήρα από την οικογένειά μου, να φανώ αντάξιος στην εμπιστοσύνη που απλόχερα μου έδειξαν οι συνδημότισες και συνδημότες στο διάβα του χρόνου.
Προσπάθειά μου όλα αυτά τα χρόνια πέρα από τα λάθη και παραλείψεις που φυσικό είναι να υπάρχουν και έχω πολλές φορές και δημόσια κάνει την αυτοκριτική μου, ήταν να αγωνστώ να ενώσω και όχι να διχάσω σε μια πολύ δύσκολη μεταβατική περίοδο πολιτικής όξυνσης, που πήγαζε από τα βιώματα του πρόσφατου παρελθόντος.
Αγνόησα το πολιτικό κόστος και έκανα υπερβάσεις που δύσκολα γίνονται σε μία κοινωνία που ακόμη και σήμερα, το προσωπικό συμφέρον υπερτερεί του γενικού.
Προσπάθησα να βοηθήσουμε τούς περισσότερο αδύναμους με όσες δυνάμεις είχαμε, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης, σπάζοντας ταμπού και ερχόμενος πολλές φορές σε σύγκρουση με τον πολιτικό μου χώρο, γιατί πίστευα και πιστεύω ότι ή αυτοδιοίκηση είναι χώρος που αγκαλιάζει όλους τους πολίτες και υποχρεούται να κινείται δίκαια, κρατώντας την κοινωνική συνοχή του τόπου σε υψηλό επίπεδο.
Απέφυγα την δημοσιότητα γιατί αποτελεί τον πιο κακό σύμβουλο για τούς πολιτικούς στις περισσότερες των περιπτώσεων διότι δημιουργεί αναντιστοιχία λόγων και έργων και θαμπώνει την πραγματική μας εικόνα.
Σεβάστηκα το δημόσιο χρήμα παρά τις προκλήσεις που υπάρχουν για όλους όσοι κατέχουν αξιώματα, διότι απλά η λογική μου ήταν και θα παραμένει ότι ποτέ δεν παίρνεις κάτι που δεν σου ανήκει.
Εζησα λιτά χωρίς έπαρση και αλαζονεία, πάντα μέσα στην κοινωνία, η οποία με ανέδειξε να την οδηγώ ίσος μεταξύ ίσων για τέσσερεις συνεχόμενες τετραετίες ως πρώτο πολίτη.
Η ευγνωμοσύνη μου στους συμπολίτες μου είναι τεράστια, γιατί με την αγάπη τους ανέδειξαν το “γιό του ταβερνιάρη” όπως έλεγαν οι προύχοντες εκεινης της εποχής απαξιωτικά, πρώτο πολίτη του Δήμου.
Η όποια συνεισφορά μου φυσικά θα αξιολογείται στο διηνεκές απ’ όλους και θέλω να είναι αυστηροί μαζί μου, αλλά δίκαιοι.
Η κριτική στον δικό μου αξιακό κώδικα και μάλιστα όταν είναι καλοπροαίρετη βοηθάει τα μέγιστα να γινόμαστε καλύτεροι ως πολίτες, ως άνθρωποι και ιδίως ως πολιτικοί.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω με όση δύναμη διαθέτω την οικογένεια μου, την γυναίκα μου πρώτα που ήταν δίπλα μου υπομονετική πάντα υπερβαίνοντας τα όρια των αντοχών της, βασικός στυλοβάτης και αυστηρός κριτής μου, τα δύο υπέροχα παιδιά μου που με στερήθηκαν στα δύσκολα χρόνια, γιατί δεν μπορούσα επαρκώς να είμαι δίπλα τους όλες τις στιγμές και φυσικά την μητέρα μου που φυσικά δεν είναι κοντά μας πλέον, που με έκανε καλό άνθρωπο!”.
