Η Έλενα Κονιδάρη- Αντωνοπούλου για την καταστροφή στη Στροφυλιά

Η μαυρισμένη εικόνα σε ένα τμήμα του Δάσους της Στροφυλιάς γεννά θλίψη. Οφείλουμε, όμως, να ενεργοποιηθούμε μετά από αυτή την καταστροφή αντί να δακρύζουμε πάνω από τις στάχτες και να μένουμε παθητικοί θεατές.

Το πολιτικό προσωπικό της Αχαΐας, σε κεντρικό και αυτοδιοικητικό επίπεδο, μαζί με την τοπική κοινωνία, πρέπει να διεκδικήσουμε τη λήψη πρόσθετων μέτρων προστασίας του φυσικού πλούτου που μας κληρονομήθηκε και τον οποίο έχουμε υποχρέωση να κληρονομήσουμε στις επόμενες γενιές.

Η προστασία του οικοσυστήματος από φυσικές καταστροφές και από την ασφυκτική πίεση που ασκεί πάνω του ο ανθρώπινος παράγοντας, όπως η ρίψη απορριμμάτων, η κίνηση οχημάτων και το παράνομο κυνήγι, είναι αυτονόητη υποχρέωσή μας. Η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση των πολιτών, η χρήση των νέων τεχνολογιών, η ενίσχυση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας με ανθρώπινο δυναμικό και εξοπλισμό αποτελούν ορισμένα από τα μέτρα που πρέπει να επιμείνουμε στην εφαρμογή τους.

Οδηγός μας πρέπει να είναι το ισχύον νομικό πλαίσιο που διέπει την αξία του οικοσυστήματος. Αποτελεί Υγρότοπο Διεθνούς Σημασίας από το 1975, σύμφωνα με τη Σύμβαση Ramsar (1971) και έχει ενταχθεί στο δίκτυο «Φύση 2000». Το 2009 χαρακτηρίστηκε Εθνικό Πάρκο και ένα τμήμα της περιοχής αποτελεί Καταφύγιο Άγριας Ζωής. Λόγω της εξαιρετικής της σημασίας αποτελεί μια από τις 29 προστατευόμενες περιοχές της Ελλάδας, για τις οποίες έχει συσταθεί Φορέας Διαχείρισης με το Νόμο 3044/2002.