Τι να γράψεις και τι να πεις για ένα θέμα με πολυεπίπεδα προβλήματα και παραμέτρους.
Για την ψυχή του ατόμου που με το μόλις γέννησε η σκυλίτσα , έβαλε τα νεογέννητα σε κουτί και τα παράτησε χωρίς να πιουν ούτε μια σταγόνα μητρικό γάλα ; Για το γεγονός ότι τα παράτησε σε σχολείο μπας και βρεθεί κάποιος να τα μαζέψει ; Για το γεγονός ότι μια μαθήτρια 12 χρονών προσφέρθηκε με την καλή της καρδία προσφέρθηκε να βοηθήσει και την έκαναν μπαλάκι μεταξύ Δήμου και Κτηνίατρου ; Για την κακή παιδεία του Έλληνα για τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα. Για την ανεπάρκεια του Δήμου Δυτικής Αχαΐας τόσα χρόνια να δημιουργήσει μια σωστή δομή ;
Τόσα και άλλα τόσα ερωτήματα με τον ίδιο παρανομαστή. Δεν υπάρχει καν λόγος να σας αναφέρουμε λεπτομέρειες για το συμβάν αν και θα είχαν “δημοσιογραφικό” ενδιαφέρον. Η ιστορία είναι η ίδια . Κάποιος τα πέταξε , κάποιος αδιαφόρησε , κάποιος προσφέρθηκε να βοηθήσει αφιλοκερδώς και μάλιστα αρκετοί (δεν έχει σημασία ποιοι) . Το αποτέλεσμα διαφοροποιείτε ελαφρώς. Έζησαν ; δεν έζησαν ; υιοθετήθηκαν ;
Δυστυχώς 12 ψυχές πέθαναν . Εμείς ζούμε καλά μ αυτο ;
