Τοπικά

Aθ.Τραχήλη: “Οι “γαντζωμένες” καρέκλες, οι φιέστες και τα δεινά”

 
 
 
 
Η Αθηνά Τραχήλη σχολιάζει την κυβέρνηση και το ζήτημα των μνημονίων…

Η Αθηνά Τραχήλη, ως μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, χαρακτηρίζει ως επικοινωνιακό τέχνασμα, τα όσα αναφέρει η κυβέρνηση για αποφυγή νέων μνημονίων.

Αναλυτικά τα όσα αναφέρει στις δηλώσεις της:

“Καθώς η κυβέρνηση ενορχηστρώνει ήδη την μεγαλύτερη επικοινωνιακή της φιέστα, επιχειρώντας να πείσει ότι η χώρα -οσονούπω- αφήνει πίσω εποπτείες και μνημόνια, η καθημερινή ροή των εξελίξεων αποκαλύπτει εύγλωττα το μέγεθος της αποτυχίας της αλλά και των αδιεξόδων στα οποία έχει σύρει τους πολίτες.

Μόνο μέσα στο Μάιο, σε λιγότερες από τριάντα μέρες, πιστοποιήθηκαν τρεις τουλάχιστον νέες κυβερνητικές «επιτυχίες» που προοιωνίζονται νέο κύκλο περικοπών στα εισοδήματα και δεινότερη θέση για όλους, κυρίως τους ασθενέστερους:

* Πρώτον, επερχόμενη νέα μείωση των συντάξεων απ’ την Πρωτοχρονιά, ακόμα και σε συντάξεις των 600 ευρώ. (Υπολογίζεται ότι θα επηρεαστούν πάνω από 1,1 εκ. συνταξιούχοι).

* Δεύτερον, μείωση του αφορολόγητου που θα επιφέρει μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις σε χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους και αγρότες. Ένα παράδειγμα: Υπάλληλος με εισόδημα 8.600 ευρώ το χρόνο θα υποχρεωθεί σε καταβολή φόρου που θ’ αναλογεί σε περίπου ένα μισθό.

*Τρίτον, αναπροσαρμογή στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων με ορατό τον κίνδυνο, ακόμα και στην Αχαΐα που η κτηματαγορά έχει καταρρεύσει, ν’ αυξηθεί αντιστοίχως ο ΕΝΦΙΑ και μαζί του μια σειρά άλλων φόρων, τελών και τεκμηρίων, συνδεδεμένων με την ακίνητη περιουσία.

Είναι πασιφανές. Η ωραιοποίηση της πραγματικότητας που επιχειρούν οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσκρούει στα λάθη και στις ανεπάρκειες τους. Τις οποίες, για να τις καλύψουν, ανασύρουν απ’ την ντουλάπα του παλαιοκομματισμού κάθε πιθανή ή απίθανη τακτική.

Με προσφιλέστερη την τακτική της πόλωσης και της οξύτητας. Και με στόχο τον Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη. Βλέπουμε τον τελευταίο καιρό επιθέσεις σε βάρος του, κατά κανόνα κάτω απ’ τη μέση, όλες αναίτιες και αβάσιμες, αλλά με την ίδια συνισταμένη. Την αγωνιώδη προσπάθεια των κυβερνώντων να θολώσουν τα νερά, μη τυχόν και καταφέρουν να κερδίσουν χρόνο στις καρέκλες τους.

Άλλωστε, φαίνεται ότι μόνο αυτό κατά βάθος τους ενδιαφέρει. Όχι τα δεινά που περνάμε όλοι μας, ούτε το πως η οικονομία θα ξαναμπεί σ’ έναν ενάρετο κύκλο. Αλλά το πως θα κρατηθούν στην εξουσία. Και όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότεροι πολίτες πείθονται ότι το γάντζωμα στην καρέκλα είναι αυτό που ευθύνεται ώστε, τρία χρόνια μετά, το μέσο ελληνικό νοικοκυριό αντί να βγαίνει στο φως, βυθίζεται όλο και περισσότερο.”