Τσιγκρής: Κανένας δεν πρέπει να αδιαφορεί μπροστά στη φτώχεια του διπλανού του

Η 17η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της φτώχειας.

Ωστόσο τα επίσημα στοιχεία είναι απογοητευτικά. Συγκεκριμένα, δείχνουν ότι σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με το σύνολο της ΕΕ είναι το ποσοστό του πληθυσμού της Ελλάδος που βρίσκεται είτε σε κίνδυνο φτώχειας είτε σε κατάσταση κοινωνικού αποκλεισμού, δηλαδή ζει με υλικές στερήσεις ή διαβιοί σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της δειγματοληπτικής Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών που έχει δημοσιοποιήσει η ΕΛΣΤΑΤ, το ποσοστό τους ανήλθε σε 34,6%, αντιστοιχώντας σε 3.795.100 άτομα, και είναι υψηλότερο από ό,τι στις άλλες χώρες τις ΕΕ (ΕΕ-28: 25,1%) με εξαίρεση τη Βουλγαρία (49,3%), τη Ρουμανία (41,7%) και τη Λεττονία (36,6%).

Και άλλοι όμως δείκτες σχετικής φτώχειας οδηγούν σε παρόμοια συμπεράσματα όσον αφορά τις διαστάσεις του φαινομένου στη χώρα μας και τη σχετική θέση της Ελλάδος έναντι των άλλων χωρών της ΕΕ.
Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, το χάσμα ή βάθος της σχετικής φτώχειας, το οποίο μετρά την απόσταση του ορίου της φτώχειας (για το σύνολο του πληθυσμού) από τη διάμεσο του ισοδύναμου εισοδήματος των ατόμων που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, ως ποσοστό του ορίου της φτώχειας, υπολογίζεται σε 29,9% στην Ελλάδα (ΕΕ-28: 24,1%).

Αυτό σημαίνει ότι 50% των φτωχών έχουν εισόδημα μικρότερο από το 70,1% της γραμμής φτώχειας, δηλαδή κάτω από 4.000 ευρώ ετησίως ανά άτομο. Επιπλέον, ο πληθυσμός που διαβιοί σε νοικοκυριά στα οποία δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες συνολικά το χρόνο ανέρχεται σε 1.010.900 άτομα ή σε 16,1% του πληθυσμού ηλικίας 18-59 ετών.

Όπως προκύπτει από τα διαθέσιμα στοιχεία, όλοι οι δείκτες του κινδύνου σχετικής φτώχειας αυξήθηκαν σημαντικά για την Ελλάδα κατά τα έτη της τρέχουσας οικονομικής κρίσης.

Ωστόσο, εξαιρετικά πιο δραματική είναι η επιδείνωση των δεικτών φτώχειας στην περίοδο της τρέχουσας κρίσης, σε απόλυτους όρους, δηλ. όταν η γραμμή της φτώχειας παραμένει διαχρονικά σταθερή σε όρους πραγματικής αγοραστικής δύναμης.

Μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον, η Εκκλησία και πολλοί ανώνυμοι συμπολίτες μας προσφέρουν αθόρυβα τη βοήθειά τους και σώζουν καθημερινά πολλούς συνανθρώπους μας.

Ωστόσο και η Πολιτεία οφείλει να κάνει το χρέος της και να επωμιστεί την ευθύνη που της αναλογεί, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα δίχτυ προστασίας για αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη… και είναι πολλοί!