Ξυπνάνε οι μνήμες σήμερα όλων μας όσοι ζήσαμε βιώσαμε από κοντά τις συνέπειες του μεγάλου σεισμού της 8ης Ιουνίου του 2008.
Τα αποτελέσματα καταστροφικά και οι πληγές που άνοιξαν στην πόλη της Κάτω Αχαΐας που είχε πληγεί με ιδιαίτερη σφοδρότητα αλλά και άλλες περιοχές δεν έχουν ακόμη επουλωθεί , κάτι που αποδεικνύει την ανεπάρκεια της πολιτείας να έχει ένα οργανωμένο σχέδιο αντιμετώπισης τέτοιων ακραίων φαινομένων.
Οι επιχειρήσεις πολλές των οποίων υπέστησαν σοβαρότατες ζημιές, σε συνδυασμό με την κρίση που έκανε την εμφάνιση της, δεν κατόρθωσαν να ορθοποδήσουν και έκλεισαν, ενώ οι υπόλοιπες φυτοζωούν έχοντας στην πλάτη τους χρέη από δανεισμό στις τράπεζες για δάνεια προς αποκατάσταση των ζημιών.
Η χώρα μας οφείλει σαν μια από τις πιο σεισμογενείς περιοχές του κόσμου να δράσει με την απόλυτη σοβαρότητα και υπευθυνότητα εκπονώντας ένα πλήρες στρατηγικό σχέδιο οργάνωσης, που θα θωρακίσει τις πιο ευάλωτες περιοχές και ταυτόχρονα θα βάζει φρένο στην ασυδοσία των αυθαιρέτων κτισμάτων που κτίζονται χωρίς κανόνες και τις απαραίτητες προδιαγραφές.
Ας ελπίσουμε τέτοια φαινόμενα που φυσικά δεν μπορούμε να τα προβλέψουμε αλλά υπάρχουν σήμερα τα απαραίτητα μέσα και τρόποι ώστε να έχουμε πολύ λιγότερες απώλειες, κυρίως ανθρώπων αλλά και υποδομών, να μπορέσουμε να τα ελαχιστοποιήσουμε, από οποιαδήποτε θέση ευθύνης και αν έχουμε και φυσικά ο πολίτης να σέβεται τους νόμους, ώστε η χώρα να επανέλθει σε μια κανονικότητα που είναι απαραίτητη σήμερα από οποιαδήποτε άλλη χρονική περίοδο.
