Αγώνας απαγορευτικός για καρδιακούς !!!!
Ενας χρόνος από την ιστορική άνοδο της Αχαγιάς 82 και πάμε να θυμηθούμε τι στιγμές !!!
5’’ πριν το τέλος του αγώνα η Αχαγιά έχανε με 59-58. Ο Γιάννης Σταμόπουλος βρίσκεται στην επαναφορά… Μαγικό τρικ από τον coach Σαράντη που έχει δώσει εντολή η μπάλα να μην πάει σε play maker που θα μαρκάρονταν ασφυκτικά αλλά στο 5αρι , δηλαδή στο Θ. Νικολόπουλο.
4’’ Ο Θανάσης Νικολόπουλος παίρνει την μπάλα και κατευθύνεται έξω από την γραμμή του τριπόντου, 3’’… 2’’… 1’’…, αναλαμβάνει την ευθύνη, σηκώνεται και στέλνει την Αχαγιά 82 στον έβδομο ουρανό! (σχετικό video)
Το γήπεδο της ΕΑΠ παγώνει, οι φίλοι της Αχαγιάς 82 μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο και πανηγυρίζουν για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας τους την άνοδο στα «σαλόνια» της Γ΄Εθνικής.
30 Μαΐου 2016! Έναν χρόνο πριν, ο Χρήστος Σαράντης και οι παίκτες του, επικράτησαν της ΕΑΠ στον πέμπτο και τελευταίο τελικό (ήταν 2-2 οι μεταξύ τους νίκες μέχρι εκείνη την ημέρα) με 61-59 στο τελευταίο δευτερόλεπτο και έγραψαν τη δική τους ιστορία στο αχαγιώτικο μπάσκετ.
H άνοδο της Αχαγιάς 82 μέσα από τα μάτια του Αλέξανδρου Λυκούδη….
«Θυμάμαι να πηγαίνουμε στο γήπεδο της ΕΑΠ με το βανάκι της ομάδας, συζητώντας το πως πέρασε η χρονιά. Θυμηθήκαμε τις ωραίες στιγμές, τα πειράγματα και εκεί που μιλούσαμε ξαφνικά σιωπή..», θυμάται ο παίκτης της Αχαγιάς 82, Αλέξανδρος Λυκούδης.
Και συνεχίζει την εξιστόρηση: «Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποιήσαμε τι είχαμε κάνει και παγώσαμε. Εγώ με τον Ταρνάρη τραγουδούσαμε για να σπάσουμε τον πάγο και γελουσαμε»…
Στα αποδυτήρια πριν τον τελικό
Εκείνα τα λίγα λεπτά πριν τον αγώνα, ο παίκτης με τα κόκκινα παπούτσια, θυμάται, «Μες τα αποδυτήρια όταν αλλάζαμε, ήμασταν σοβαροί, τα λόγια μετρημένα μέχρι που μπήκε ο Σταμόπουλος και άρχισε τα πειράγματα σε όλους, με αποτέλεσμα να αποφορτιστεί η ατμόσφαιρα. Θυμάμαι τον κόουτς Σαράντη να μάς ανεβάζει με τον δικό του γνωστό τρόπο να αποδώσουμε τα μέγιστα και τη διοίκηση να μπαίνει στα αποδυτήρια όλο χαρά και πίστη πως μπορούμε να κάνουμε το απίθανο όπως όλοι νόμιζαν για εμάς, σύμφωνα πάντα με τα εις βάρος μας αποτελέσματα στην κανονική περίοδο»!
Την ώρα του αγώνα
«Την ώρα του τζάμπολ όλα άλλαξαν. Ήταν σαν να παίζαμε έναν αγώνα σε ουδέτερη έδρα καθώς στην κερκίδα πίσω από τον πάγκο ήταν όλοι οι ΑΧΑΓΙΩΤΕΣ, στηρίζοντας μας μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο… Τα τελευταία λεπτά η ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ και ενώ δείχναμε κουρασμένοι, ξαφνικά με μια φωνή, με ένα «πάμε», μ’ ένα «ζντο», η ομάδα μπαίνει μετά το τάιμ άουτ σαν να ξεκινήσαμε μόλις ξεκούραστοι. Ακολουθούν μερικά λεπτά με φοβερές αντιμετωπίσεις στην άμυνα και κρίσιμα εύστοχα σουτ από την πλευρά μας. Η ομάδα έκανε μεγάλη προσπάθεια και είχαμε ήδη δικαιωθεί για την προσπάθειά μας όλη τη χρονιά αλλά κάτι έλειπε για να τελειώσουμε ότι αρχίσαμε», συνεχίζει ο Άλεξ.
Τα τελευταία λεπτά….
Ο Αλέξανδρος Λυκούδης, δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του την εικόνα του Θανάση Νικολόπουλου στα τελευταία δευτερόλεπτα, «εκείνη τη στιγμή, την τελευταία του αγώνα η ομάδα έψαχνε έναν ήρωα όπως σε κάθε μεγάλο παιχνίδι! Τη μπάλα θα την έπαιρνε ο Νικολόπουλος και όλοι νόμιζαν ότι θα πάει για να κερδίσει το φάουλ καθώς οι αντίπαλοι είχαν συμπληρωμένα φάουλ και ήμασταν μόλις έναν πόντο πίσω. Ο Θανάσης διασχίζει το γήπεδο γρήγορα και με ένα γρήγορο σταμάτημα σουτάρει μπροστά στον προσωπικό του αντίπαλο, ευστοχώντας στο καλάθι και ξεσηκώνοντας όλους τους φίλους της Αχαγιάς…».
Με τη λήξη του αγώνα…
Και φυσικά, μετά ακολούθησαν οι πανηγυρισμοί, «ο διαιτητής σφυρίζει και αρχίζουμε τα πανηγύρια. Αγκαλιές, φιλιά, δάκρυα, πανηγυρισμοί… Προπονητικό τιμ, παίκτες και διοίκηση γίναμε ένα με τον κόσμο πανηγυρίζοντας μέχρι την Αχαγιά. Κάναμε κάτι τεράστιο πρώτα για τους εαυτούς μας, τη διοίκηση που μας πίστεψε και αποφάσισε να στελεχώσει την ομάδα με εμάς και σκοπό την άνοδο και μετά για τον κόσμο που μάς στήριξε πολύ και εμάς όπως ποτέ πριν!».
