Της Βιβής Αθανασοπούλου
Ο έρωτας, η κινητήριος δύναμη της ζωής, έχει αποδυναμωθεί στην εποχή μας…
Ο έρωτας κινεί γη και ουρανό, εκτοξεύει τη δημιουργικότητα και την παραγωγικότητα του ανθρώπου, του δίνει φτερά να κατορθώσει το ακατόρθωτο, του προσφέρει απλόχερα τη δύναμη να κατακτήσει όλο τον κόσμο…
Κι όλα αυτά χάθηκαν μέσα στα πληκτρολόγια κα τις φοβισμένες λέξεις….
Πού πήγε εκείνο το πηγαίο συναίσθημα να συναντιούνται δυο βλέμματα και να πετάνε φλόγες; Πού χάθηκε όλη εκείνη η ανυπομονησία πριν το πρώτο φιλί; Γιατί δεν πλησιάζουμε πια τους άλλους; Πού κρύφτηκε όλος ο εκείνος ο πόθος να αγκαλιάσουμε τον άλλον και να χαθούμε στην μυρωδιά από το κορμί του; Πού χάθηκαν εκείνα τα τυχαία αγγίγματα;
Τολμήστε γιατί πήξαμε στα απωθημένα…. Εκφραστείτε, δεν κοστίζει τίποτε απολύτως. Ξεκαθαρίστε την θέση σας, μην αφήνετε ερωτηματικά, δηλώστε a priori τις προθέσεις σας. Μην σπαταλάτε άσκοπα χρόνο από τη ζωή σας για να μαντέψετε ή να εκμαιεύσετε την έκβαση μιας ιστορίας. Κι αφήστε τα μισόλογα… Αδράξτε κάθε ευκαιρία και μοιραστείτε τη σκέψη σας. Πάρτε αεροπλάνα, τρένα και πλοία και πηγαίνετε μόνο για να πείτε «σ’ αγαπάω» και «μου λείπεις». Στείλτε μια καλημέρα σ’ αυτόν που δεν φεύγει δευτερόλεπτο από το μυαλό σας και μην μένετε αδρανείς.
Ο έρωτας απαιτεί τόλμη, δύναμη, πρωτοτυπία και φαντασία. Ο έρωτας μισεί την μιζέρια, τον φόβο, την αμφιβολία. Λατρεύει τον αυθορμητισμό, τις εκπλήξεις, το «εδώ και τώρα», το «μόνο εσύ κι εγώ». Είναι προτιμότερο να έχεις προσπαθήσει κι ας μην πέτυχες αυτό που επιθυμούσες. Θα έχεις όμως ήρεμη ψυχή. Δεν θα έχεις απωθημένα… Κι αναμφίβολα, θα γίνεις ο πιο δυνατός «παίχτης», που ακόμα κι ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι θα θαύμαζε…. Παίξε και ποτέ δεν ξέρεις….
