Ως παιδί που έτυχε να γεννηθεί μια κρύα νύχτα λίγες μέρες πριν τραγουδήσουμε το “Πάει ο παλιός ο χρόνος”…
…δεν θα μπορούσα να μην είμαι στην κυριολεξία, ένα παιδί των Χριστουγέννων, που πιστεύει στον Άγιο Βασίλη, προσμένει τα μελομακάρονα, αγαπάει τα κάλαντα, και λατρεύει το χιόνι. Ωστόσο, μεγαλώνοντας κατάλαβα πως η πίστη στον μαγικό κόσμο των Χριστουγέννων αρχίζει να εξασθενεί. Αλλά αυτό δεν είναι και τόσο κακό.
Ο αληθινός Άγιος Βασίλης δεν ήρθε ποτέ, όσα γράμματα και αν του έγραψα, ενώ την Ειρήνη σε όλο τον κόσμο ακόμα την περιμένω. Οι παιδικές μου ευχές με τα παιδάκια όλου του κόσμου να είναι καλά, και όλα αυτά τα αθώα λόγια που λένε τα πιστσιρίκια, δεν έπιασαν τόπο.
Ακόμα και η λίστα των επιθυμιών μου, η οποία συμπεριλάμβανε παιχνίδια, πλάσματα της φαντασίας μου, ή προσδοκίες του τύπου να μην πάω ποτέ ξανά σχολείο, επίσης έπεφτε πολλές φορές στο κενό. Κάπως έτσι κατάλαβα, πως τα Χριστούγεννα έχουν μεν μια μαγεία που λίγο-πολύ όλοι την έχουμε ανάγκη, αλλά στερούνται πραγματικότητας. Και αυτό δεν είναι κακό. Γιατί;
Αν υπήρχε αληθινός Άγιος Βασίλης
Διαφήμιση
Έστω, ότι υπήρχε ένας αληθινός Άγιος Βασίλης ο οποίος έκανε όλες μας τις ευχές πραγματικότητα, τότε ενδεχομένως να χρειαζόταν να προσπαθήσουμε για τα μισά απ’ ότι προσπαθούμε τώρα. Τα μαγικά Χριστούγεννα ο Άγιος Βασίλης παύλα από μηχανής θεός, θα έλυνε όλους τους προβληματισμούς μας, θα μας πρόσφερε ό,τι θέλαμε, χωρίς συνέπειες και χωρίς σκέψεις.
Πιθανά, τα δικά μας “θέλω” να ήταν αντίθετα με τα “θέλω” άλλων, πράγμα που θα έκανε την υλοποίηση όλων των επιθυμιών δυσκολότερη και ενδεχομένως να δημιουργούσε συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Για παράδειγμα:
“Αγαπητέ Άγιε μου Βασίλη, στη χώρα που μένω θέλω να κάνει μόνο καλοκαίρι όλο τον χρόνο”. Ενδεχομένως αυτή η ευχή να βρίσκει αντίθετους κάποιους ανθρώπους που μένουν στην ίδια χώρα, με αυτόν που έκανε την ευχή, οι οποίοι αγαπούν τον χειμώνα και δεν τα πάνε καλά με τις ψηλές θερμοκρασίες.
Το ίδιο ισχύει και με τις ευχές του τύπου: “Αγαπητέ Άγιε μου Βασίλη θέλω κάθε μέρα να είναι Χριστούγεννα” ή “Αγαπητέ Άγιε μου Βασίλη πάγωσε τον χρόνο στη δεκαετία των 90’s”.
Αν υπήρχε, λοιπόν, πραγματικός Άγιος Βασίλης, μάλλον θα έπρεπε να εκτελεί χρέη ξεσκαρταρίσματος των “λογικών” από τις “άλογες” επιθυμίες, ή θα έπρεπε οι ευχές μας να διέπονται από κάποιους “λογικούς” κανόνες. Και ειλικρινά ποιος επιθυμεί να θέτει όρια και αυστηρά πλαίσια στις ευχές του;
Οι ευχές είναι κινητήριες δυνάμεις και σπίθες που μας ωθούν να υλοποιήσουμε ένα όνειρο, μία τρέλα, οι οποίες δεν καταλαβαίνουν από περιορισμούς “πρέπει” και “μη”.
Οι ευχές αξίζει να παραμείνουν στον δικό μας κόσμο, δημιουργώντας μας κίνητρα και στόχους. Πιθανά μόνο τότε όλα τα παιδάκια του κόσμου, να έχουν μια ελπίδα να είναι καλά, ή μόνο τότε κάποιος θα έπαιρνε την απόφαση να ανέβει σε ένα αεροπλάνο αναζητώντας τις χώρες του Ισημερινού που έχουν μόνο καλοκαίρι.
Οι ευχές αξίζει να ζήσουν την εμπειρία της μετάβασης από τη θεωρία στην πράξη με μοναδικό σύμμαχο και πρωταγωνιστή εμάς, και όχι τα λαμπερά ραβδάκια μιας καλής νεράιδας ή το μαγικό χέρι του Άγιου Βασίλη. Τα Χριστούγεννα είναι μαγικά και αυτή η μαγεία κρύβεται μέσα μας. Έτσι δεν είναι;
Ας γράψουμε και φέτος την λίστα επιθυμιών μας, και ας προσπαθήσουμε για ό,τι αγαπάμε…
