Να κοιτάζεις πίσω μόνο για να πάρεις φόρα να πας μπροστά

Είναι συνηθισμένο φαινόμενο για τους περισσότερους από μας να μηρυκάζουμε τα παλιά.

Το να σκέφτεσαι τα παλιά για να βγάζεις τα συμπεράσματά σου και να πάρεις το μάθημα που συνεπάγεται, καλό είναι, χρήσιμο και απαραίτητο.

Με το να ζεις όμως στο παρελθόν, το οποίο έχει λήξει, έχει πεθάνει, είναι μια φωτογραφία χωρίς ζωή που δεν υπάρχει σήμερα, εξαντλείς την ενέργειά σου, αυτήν που χρειάζεσαι σήμερα.

Ο συμβολισμός της ιστορίας της γυναίκας του Λώτ, που γύρισε να κοιτάξει τα Σόδομα και τα Γόμορα να καίγονται, αψηφώντας την εντολή του Θεού και πέτρωσε – έμεινε στήλη άλατος – έχει τη σημασία της.

Όσο πιο πολύ κοιτάζουμε το παρελθόν αντί για το παρόν, τόσο περισσότερο «πετρώνουμε» από φόβο μήπως επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, μήπως πονέσουμε, μήπως αποτύχουμε, μήπως απογοητευτούμε, μήπως μας εκμεταλλευτούν ξανά.

Επομένως, είναι σαν να ζούμε στο παρελθόν, ανακυκλώνοντας εκείνες τις στιγμές, θεωρώντας ότι οι τότε συνθήκες διαιωνίζονται και ισχύουν και τώρα.

Όμως οι τωρινές συνθήκες έχουν άλλες προϋποθέσεις και διαφορετικές δυναμικές.
Και εμείς είμαστε, αυτή τη στιγμή, διαφορετικοί άνθρωποι.

Μπορεί τότε που απογοητευτήκαμε από μια σχέση να είχαμε λιγότερες ικανότητες στο να βάζουμε όρια στους άλλους. Μπορεί να αποτύχαμε γιατί δεν σταθήκαμε αρκετά να μελετήσουμε τις απαιτήσεις εκείνης της θέσης στη δουλειά.

Αν ξεπλέναμε τις αναμνήσεις μας, βάζοντας μια γενναία μπουγάδα στα παλιά, θα άξιζε να κρατήσουμε μόνο τις θετικές, τις ευχάριστες αναμνήσεις, αυτές που μας ενδυναμώνουν.

Εικόνες επιτυχίας, ευτυχίας, εικόνες με αγαπημένα πρόσωπα ή που αναδειχθήκαμε νικητές στις αναποδιές ή εμπόδια της ζωής, μας δίνουν αυτοπεποίθηση και ώθηση για να συνεχίσουμε να επιδιώκουμε τα όνειρα και τους στόχους μας, με σιγουριά ότι θα τα καταφέρουμε.

Δεν γίνεται να ξαναζήσουμε το παρελθόν. Και, κυρίως, δεν έχουμε τη δύναμη να το αλλάξουμε.
Με το να επισκέπτεσαι ένα νεκροταφείο, δεν σημαίνει ότι ανασταίνεις νεκρούς.

Το συνειδητοποιούμε αυτό;

Αφού το παρελθόν δεν αλλάζει, δεν αξίζει να σέρνουμε μέσα μας αρνητικά συναισθήματα πάνω στα γεγονότα που δεν μπορούμε να παρέμβουμε, όση επιθυμία κι αν έχουμε.

Αν εκτιμήσουμε το σήμερα σαν μια νέα ευκαιρία, χωρίς βαρίδια από τα παλιά, θα έχουμε τη δύναμη να ξεκινήσουμε με τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου.

Στο παρελθόν ανήκουν όλες οι σχέσεις που έληξαν και που εμείς έχουμε αφομοιώσει με τέτοιο τρόπο που… σε κάθε επόμενη σχέση μας να είμαστε όλες οι προηγούμενες!

Αν ζήσαμε άσχημες εμπειρίες, κακές συμπεριφορές και προδοσίες από φίλους, συγγενείς ή έναν έρωτα, αντιμετωπίζουμε τον επόμενο σαν συνέχεια της προηγούμενης σχέσης.

Γινόμαστε καχύποπτοι, κυνικοί, επιθετικοί, αμυντικοί με τη νέα γνωριμία, επειδή πήραμε ένα σκληρό μάθημα από μια προηγούμενη που, πια, ανήκει στο παρελθόν. Όχι ότι δεν πρέπει να προστατεύουμε τον εαυτό μας… αλλά να μην φανταζόμαστε ότι θα ξαναζήσουμε τα ίδια, γιατί τα προκαλούμε.

Κάθε καινούργια σχέση έχει τη δική της δυναμική. Κάθε παλιά – που όμως συνεχίζεται – έχει τη δυνατότητα να ανανεωθεί, να αναθεωρηθεί.

Αν εμείς ζούμε στο σήμερα, θα δούμε τον τρόπο που είμαστε με τους άλλους σαν την ευκαιρία που μας δίνει η ζωή μας τώρα.

Πάρε το μάθημα από τα παλιά αλλά, θυμήσου ότι ζεις στο σήμερα.