Καραμαλίκης: Η χώρα «σέρνεται» στο τέλμα.

Η χώρα «σέρνεται» στο τέλμα.

Η οικονομία της, μετά τη σταθεροποίηση του 2014, έχει επιστρέψει και παραμένει στην ύφεση.Η ανταγωνιστικότητά της διαρκώς υποχωρεί.Το βιοτικό επίπεδο των πολιτών συρρικνώνεται.Τα «λουκέτα» στην αγορά και η «επιχειρηματική μετανάστευση» πολλαπλασιάζονται.

Το κόστος δανεισμού παραμένει απαγορευτικό.

Την ίδια στιγμή δημιουργούνται και μια σειρά από «ωρολογιακές βόμβες» στα θεμέλια της οικονομίας, με την αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών, την κατάρρευση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων, τη διόγκωση των «κόκκινων δανείων» και τα προβλήματα ρευστότητας σε δημόσιους φορείς, όπως είναι η Δ.Ε.Η. και οι αστικές συγκοινωνίες.

Στα ίδια συμπεράσματα καταλήγει και η τριμηνιαία Έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, η οποία κάνει λόγο: Για οικονομία που, τα τελευταία δύο χρόνια, «συρρικνώνεται και γίνεται πιο κλειστή, χωρίς ανάκαμψη των επενδύσεων».

Για «φοροκεντρική λιτότητα που πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται η παραγωγή και η δημόσια οικονομία». Για «προϋπολογισμό με υφεσιακές επιπτώσεις» που εδράζεται σε αισιόδοξες προβλέψεις. Για «κινδύνους διάψευσης των προσδοκιών» με τη χώρα να μένει «χωρίς ”μαξιλάρια”».
Αποδεικνύεται έτσι ότι η χώρα έχει ήδη χάσει δύο χρόνια και οδεύει για τον τρίτο, την ίδια περίοδο μάλιστα που η Ευρώπη επιτάχυνε, η Ελλάδα οπισθοχωρούσε.

Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής ανικανότητας και αναξιοπιστίας, της ολέθριας διαπραγμάτευσης κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015, της σχεδόν 12μηνης καθυστέρησης στην ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, του λανθασμένου μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής που στηρίζεται στην υπερφορολόγηση και στην «εσωτερική στάση πληρωμών», των ιδεολογικών εμμονών και αγκυλώσεων.

Είναι σαφές λοιπόν ότι χρειάζεται μια άλλη οικονομική πολιτική με εμπροσθοβαρή υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών και με αλλαγή της δημοσιονομικής πολιτικής, στην κατεύθυνση σταδιακής μείωσης της φορολόγησης των πολιτών.

Αυτά, όμως, προϋποθέτουν μία Κυβέρνηση αποτελεσματική και αξιόπιστη, που θα ισορροπεί μεταξύ οικονομικής αποτελεσματικότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αδυνατεί αυτά να τα επιτύχει.