«Κι οι λέξεις φλέβες είναι….»

Της Βιβής Αθανασοπούλου

Ο έρωτας φαίνεται στα μάτια μας λένε χωρίς να υπολογίζουν την βαρύτητα των λέξεων. Ο ερωτευμένος ξεχωρίζει από το φωτεινό του χαμόγελο, την λάμψη στα μάτια του και την ανυπέρβλητη αίσθηση ότι όλα στον κόσμο θα πάνε καλύτερα.

Ξεχνάει να φάει, να κοιμηθεί, χάνει τη συγκέντρωσή του, αισθάνεται πεταλούδες στο στομάχι και περπατά στο πλήθος σαν αερικό. Και το κυρίαρχο στοιχείο του έρωτα… τα λόγια. Λόγια άδολα, ενθουσιώδη, όμορφα, μοναδικά, πρωτάκουστα…

Λέξεις που απεγκλωβίζονται από την ψυχή κι επιτέλους βρίσκουν τον προορισμό τους. Τίποτα δεν αξίζει στον κόσμο σαν το βλέμμα του ερωτευμένου που αντηχούν στα αυτιά του απλές λέξεις και φαντάζουν σαν όνειρο… «Αγάπη μου» λέμε κι όλα τα χρώματα της πλάσης ζωντανεύουν… «Σε σκέφτομαι» ξεστομίζουμε και το μυαλό μας ταξιδεύει ήδη στην αγκαλιά του άλλου….

Μόνο μην προδώσεις τον έρωτα με λέξεις που πονάνε… Με λέξεις που θα τον ισοπεδώσουν και θα τον κάνουν υπόδουλο του θυμού και της εκδίκησης. Κι οι λέξεις φλέβες είναι, γεμάτες ζωτικότητα. Άλλοτε σε εκτοξεύουν στα σύννεφα κι άλλοτε σε προσγειώνουν ανώμαλα στη γη. Σκέψου πριν μιλήσεις… Οι λέξεις δεν επιστρέφονται, δεν ξεχνιούνται, παρά μόνο εκτελούν τον σκοπό τους μέχρι να φτάσουν στην καρδιά, όπως ακριβώς γίνεται και με τις φλέβες.

Κι όταν φτάσουν στην καρδιά, ευχόμαστε να είναι από εκείνες τις ειλικρινείς κι αληθινές που θα την κάνουν να χτυπήσει πιο δυνατά… όπως ποτέ ξανά!