Σχέση από απόσταση: Όταν τελικά τα χιλιόμετρα δεν μετράνε

Πολλοί λένε πως όταν ο αγαπημένος σου άνθρωπος βρίσκεται μακριά από εσένα, οι πιθανότητες να καταλήξει σε βατερλό είναι τεράστιες. Μα τι λένε βρε;

Υπάρχουν φορές που η αγκαλιά σου είναι απαραίτητη κι οι στιγμές που δηλώνεται η παρουσία σου όταν έχω κι εγώ τα δικά μου, γίνεται αναγκαία, κι ενώ είσαι τόσο μακριά ακόμα έχεις τη δύναμη να μου δημιουργείς μια απίστευτη γαλήνη. Πες μου πώς τα καταφέρνεις;

Νοσταλγώ την αγκαλιά σου τα βράδια και χρειάζομαι την καλημέρα σου τα πρωινά. Άλλωστε από αυτά εξαρτάται η μέρα μου για να πάει καλά. Να ξέρω πως κάποιος κάπου, μέσα στο χάος της καθημερινότητάς του, έχει την ανάγκη να μου πει μια καλημέρα. Κι η δική σου καλημέρα με καλύπτει περισσότερο από όσες ακούω κάθε πρωί στο δρόμο και στη κίνηση.

Και πόσο δύσκολες γίνονται οι μέρες της αναμονής. Κι να ανυπομονείς να έρθει η στιγμή που θα κλείσουν οι αγκαλιές και δε θα υπάρχει τίποτα γύρω. Να ακούσεις ξανά την χροιά της φωνής που σε συντροφεύει από ένα ακουστικό τόσο καιρό και να κοιμηθείς πάνω σε ένα σώμα που έχει ανάγκη το δικό σου.

Μετράω στιγμές. Αυτές τις στιγμές, που κοιτάω το ρολόι και γνωρίζοντας πως σύντομα θα βρεθούμε, προσπαθώ να κάνω το κάθε δευτερόλεπτο να μετράει κι έτσι όλο αυτό γίνεται ανεκτίμητο. Μα, δεν είναι;

Ποιος είπε πως η παρουσία μετριέται μόνο στην επαφή τη σωματική και ολοκληρώνεται όταν αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται δίπλα σου ψυχή και σώμα; Αυτό είναι λάθος, γιατί όταν το μυαλό ερωτεύεται ξεπερνά κάθε χιλιόμετρο, δεν κολλάει πουθενά.

Η απόσταση δε σημαίνει τίποτα όταν ένας άνθρωπος σημαίνει τα πάντα κι αυτό ελέγχει το δέσιμο δύο ανθρώπων. Γιατί όταν κάτι αξίζει τα χιλιόμετρα μηδενίζονται κι ο χρόνος γίνεται ο καλύτερος σου φίλος, γιατί απ’ αυτόν κρατιέσαι κι αυτός φροντίζει να σου δείξει πόσο πολύτιμος είναι.

Δε φοβάμαι την απουσία. Γιατί γνωρίζω πως υπάρχω ολόκληρη στη σκέψη σου. Και τελικά έμαθα πως η απουσία κάνει τις μέτριες καταστάσεις να σβήνουν σαν μια αδύναμη φλόγα. Ενώ στα έντονα δίνουν έκταση και μεγαλώνουν απότομα, γερά και δυνατά. Και μετατρέπονται σε κάτι όμορφο, που μας ομορφαίνει στην πορεία. Αυτό κρατάω εγώ.