Εκείνα τα πρώτα βράδια μετά το Μεγάλο Χωρισμό, τότε που τα χαρτομάντιλα στόλιζαν τον καναπέ και οι πατούσες μου κούρνιαζαν δίπλα σε αυτές της Δήμητρας για παρηγοριά, θυμάμαι ότι η μεγαλύτερή μου αγωνία ήταν το πότε θα αισθανόμουν καλύτερα. Αυτό ρωτούσα επίμονα τη φίλη, με μάτια κόκκινα από το κλάμα, και εκείνη μου έλεγε να μην ανησυχώ και ότι θα μου περνούσε.
Μου έλεγε επίσης ότι μια μέρα, αφού θα έχει περάσει αρκετός καιρός και εκεί που δεν θα το περιμένω (φυσικά), θα γνωρίσω κάποιον καινούριο και τότε θα τα ξεχάσω όλα. Και κάπως έτσι έγινε: Σταμάτησα να σκέφτομαι τον Πέτρο τουλάχιστον μία φορά την ημέρα, έμεινα μόνη μου, πέρασε αρκετός καιρός και κάποια στιγμή, εκεί που δεν το περίμενα, γνώρισα κάποιον. Μόνο που δεν τα ξέχασα όλα.
Ειδικό βάρος
Οι Αμερικανοί το λένε «emotional baggage» και την πρώτη φορά που το άκουσα φαντάστηκα έναν κακομοίρη με σκυφτούς ώμους και σκονισμένα παπούτσια να σέρνει δυο τεράστιες και βαριές βαλίτσες. Φαντάστηκα επίσης τις βαλίτσες να ανοίγουν και να βγαίνουν από μέσα ματωμένες καρδιές, κοφτερά μαχαίρια και σπασμένα κομμάτια.
Η τελευταία εικόνα δεν είναι τυχαία, άλλωστε ο συγκεκριμένος όρος αναφέρεται στο συναισθηματικό φορτίο που κουβαλάς μέσα σου: τους φόβους, τα άγχη ή τα τραύματα που μπορεί να έχουν προκύψει από κάποια προηγούμενη εμπειρία που είχες. Αν έχεις συνάψει οποιαδήποτε σχέση στη ζωή σου, το πιθανότερο είναι ότι κουβαλάς κι εσύ τη δική σου βαλίτσα, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι. Μόνο που μερικές φορές αυτή η βαλίτσα γίνεται τόσο ασήκωτη, που μπορεί να σε δυσκολέψει στο ταξίδι σου μέχρι τον επόμενο προορισμό.
Red alert
Ένιωσα το δικό μου φορτίο να βαραίνει ξαφνικά τους ώμους μου όταν ο Γιώργος αναφέρθηκε σε κάποιες διακοπές που είχε κάνει με την πρώην του και πόσο ωραία είχαν περάσει. Ήταν στο τρίτο μας ραντεβού και αυτή η αναφορά στο παρελθόν του ήταν αρκετή για να αισθανθώ το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι που αισθανόμουν κάθε φορά που ο Πέτρος μου διηγιόταν κάποια ιστορία για την προηγούμενη κοπέλα του και τα φανταστικά πράγματα που έκαναν μαζί. Εκείνο το βράδυ τα κεφτεδάκια που είχα παραγγείλει παρέμειναν ανέγγιχτα και η ταμπέλα με την επιγραφή «Προσοχή, κίνδυνος» άρχισε να αναβοσβήνει επικίνδυνα πάνω από το κεφάλι του Γιώργου.
Scar and driver
Αυτό που συμβαίνει με τις βαλίτσες των συναισθηματικών φορτίων είναι ότι στην πραγματικότητα περιμένεις μια μικρή (ελάχιστη, μη σου πω) αφορμή για να θυμηθείς πόσο βαριά είναι η δική σου. Και εκεί που νομίζεις ότι είσαι «καθαρή», ανάλαφρη και έτοιμη να πετάξεις σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη, καθηλώνεσαι. Σηκώνεις τα τείχη, οχυρώνεσαι πίσω από αυτά και προτιμάς να κοιτάζεις καχύποπτα και από θέση ασφαλείας τον άνθρωπο που μέχρι πριν λίγο έθετε σοβαρή υποψηφιότητα ως Επόμενη Σχέση.
Από τη στιγμή που ο Γιώργος είχε ξύσει (πιθανότατα άθελά του) μια πληγή που δεν είχε επουλωθεί καλά, η ιδέα να αφεθώ και να τον ερωτευτώ έτσι απλά είχε διαγραφτεί αυτόματα από το μυαλό μου. Όχι πως όλο αυτό ήταν κάτι που έκανα συνειδητά, απλώς ξαφνικά, μετά από εκείνο το βράδυ, δεν μπορούσα πλέον να χαλαρώσω και να απολαύσω τη γνωριμία με έναν καινούριο άνθρωπο. Γιατί πολύ απλά ήμουν φοβερά απασχολημένη περνώντας κάθε του κίνηση από κόσκινο.
Crush test
Αν υποφέρεις από το «σύνδρομο της βαλίτσας», το ότι περιμένεις στη γωνία για να δεις πότε θα κάνει ο άλλος τη βλακεία δεν είναι το μόνο σύμπτωμα. Είναι και οι συνεχείς συγκρίσεις με τον πρώην σου και η αυτοκαταστροφική μανία που σε πιάνει να καταδείξεις τι δεν έχει ο καινούριος που το είχε ο παλιός –ή, ακόμα χειρότερα, τα κοινά τους σημεία– και να τρέξεις μακριά. Είναι και αυτό που, αντί να κοιτάξεις να περάσεις καλά, σκέφτεσαι συνέχεια αν έχεις κάνει τη «σωστή» επιλογή και μήπως χάνεις (πάλι) το χρόνο σου. Υπάρχει πάντα και αυτός ο τεράστιος φόβος που αιωρείται πάνω από το κεφάλι σου: μήπως καταλήξεις και πάλι με το τρίπτυχο «καναπές – χαρτομάντιλα – πατούσες φίλης».
Ήθελα απελπισμένα όλο αυτό που μου συνέβαινε να μην επηρεάσει τη σχέση μου με τον Γιώργο, η οποία μόλις ξεκινούσε και (θεωρητικά) έπρεπε να είναι στα καλύτερά της, όμως αυτό ήταν αδύνατο. Θύμωνα όταν δεν περνούσε τα τεστ που του έβαζα και μου έλεγε π.χ. ότι δεν τον ενδιέφερε να ζήσει εκτός Ελλάδας, την ώρα που εγώ ονειρευόμουν δίπλα μου ένα Μαγγελάνο. Όπως με έπιανε και μια φοβερή κακία μαζί του και του πετούσα δηλητηριώδεις ατάκες για το γεγονός ότι δεν έπαιζε ποδόσφαιρό ή για τα παπούτσια του, που απορούσα πώς τα είχε διαλέξει.
Ήταν σαν να ένιωθα ότι αυτόν εδώ μπορούσα να τον πληγώσω, αφού δεν ήμουν συναισθηματικά δεμένη μαζί του και, άρα, δεν θα μου κόστιζε το να τον χάσω. Κατά κάποιον τρόπο ήθελα να τον τιμωρήσω, αφού δεν είχα καταφέρει να τιμωρήσω όπως ήθελα τον πραγματικό υπεύθυνο για τις ουλές που είχαν χαραχτεί μέσα μου. Και μετά, μέσα σε όλη αυτή την τρέλα, με έπνιγαν οι τύψεις και τον αγκάλιαζα σφιχτά, γιατί μια μικρή ρανίδα λογικής μού έλεγε ότι δεν έφταιγε εκείνος για όλα όσα αισθανόμουν.
68% από εσάς πιστεύετε ότι έχετε καταστρέψει μια σχέση επειδή είχατε απωθημένα από την προηγούμενη.
The fear factor
Από την άλλη, όταν αναλαμβάνουν οι φόβοι σου, η λογική δύσκολα μπορεί να νικήσει. Και ήταν αυτοί οι φόβοι που με έκαναν να μη θέλω να περνάω πολλά βράδια στο σπίτι του. Ή να αποφεύγω τα πολλά πολλά με τους φίλους του, για να μη γίνουμε κολλητοί και μετά τους χάσω κι αυτούς κι έχουμε άλλα. Αυτοί οι φόβοι κρύβονταν πίσω από την κρίση πανικού που ένιωσα να παραμονεύει ένα απόγευμα που μου πρότεινε να περάσουμε από το σπίτι των δικών του. Και τελικά, ήταν αυτοί οι φόβοι, όπως και η ανάγκη μου να κρατάω μονίμως μια απόσταση ασφαλείας, που οδήγησαν τον Γιώργο στην απόφαση να χωρίσουμε.
Δεν μπορείς να τον αδικήσεις. Φαντάσου ότι είχε απέναντί του το σχεσοφοβικό κάφρο που όλες έχουμε γνωρίσει κάποια στιγμή και με τον οποίο εύχεσαι να μην ξαναμπλέξεις ποτέ. Δεν ξέρω αν με τον Γιώργο ταιριάζαμε ή όχι. Ξέρω μόνο ότι δεν έδωσα ποτέ μια δίκαιη ευκαιρία στη σχέση μας, αφού σχεδόν από την πρώτη στιγμή οποιαδήποτε προσπάθειά του να έρθουμε πιο κοντά έβρισκε εμένα στην απέναντι μεριά να πατάω φρένα.
Πάλι ξεκίνημα
Ίσως η καλύτερη ιδέα είναι, πριν αποφασίσεις να κάνεις το επόμενο βήμα στην ερωτική σου ζωή, να είσαι έτοιμη γι’ αυτό. Να έχεις ξεχάσει (όσο μπορείς) τα παλιά και να θέλεις να βουτήξεις πια με το κεφάλι σε νέες εμπειρίες. Από την άλλη, αν σου συμβεί να μπεις σε μια σχέση πριν καλά καλά κλείσουν οι πληγές από την προηγούμενη (συμβαίνουν αυτά), η υπόθεση δεν είναι απαραίτητα χαμένη.
Το αν θα παραμείνεις μαζί με κάποιον που σε συναντάει σε μια ευαίσθητη φάση της ζωής σου εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως, ας πούμε, το πόσο πολύ αρέσετε ο ένας στον άλλο. Εξαρτάται και από το κατά πόσον εκείνος είναι διατεθειμένος να παλέψει για να γκρεμίσει τα τείχη σου, αλλά και από το αν εσύ είσαι έτοιμη να αναγνωρίσεις την προσπάθειά του. Παίζει, επίσης, ρόλο ο βαθμός στον οποίο θα φροντίσεις εσύ η ίδια να τον προστατέψεις από τον εαυτό σου και τις καταστροφικές σου διαθέσεις, αφότου, φυσικά, διαπιστώσεις ότι αυτές υπάρχουν. Αν, λέμε αν, ισχύσουν όλα τα παραπάνω, τότε μπορεί να κερδίσεις το μεγάλο στοίχημα: το να είναι, δηλαδή, η εξέλιξη της σχέσης πολύ καλύτερη από το ξεκίνημά της.
Εκεί που νομίζεις ότι είσαι έτοιμη να πετάξεις σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη, καθηλώνεσαι.
Valitsa.com
Δεν είσαι όμως μόνο εσύ εκείνη που σέρνει τη δική της βαλίτσα. Υπάρχει και ο άνθρωπος που βρίσκεται απέναντί σου και ο οποίος ίσως έχει επίσης κάποια τραύματα, που μπορεί να είναι και νωπά. Και καλό θα ήταν –αν δεν θέλεις να φύγει από κοντά σου– να δείξεις λίγη προσοχή και να μην απλώσεις το πόδι σου για να πατήσεις το δικό του κάλο. Αν π.χ. σου έχει πει ότι η πρώην κοπέλα του τον απάτησε, δεν χρειάζεται να φλερτάρεις μπροστά του. Ακόμα κι αν εσύ το βλέπεις σαν παιχνίδι, για εκείνον μπορεί να είναι πολύ πιο βαρύ απ’ ό,τι φαντάζεσαι.
Κεντρική φωτογραφία από το τηλεοπτικό σήριαλ, ”Gossip Girl”